Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

mendonim se do të vinim këtu.
- Njërin djalë e ke rrobaqepës, tjetrin më ke thënë se merret me
librat...
- Djali tjetër, Leonardi, punon në një librari. Ai, me të dalë unë
në pension, do të vijë të më zëvendësojë.
- E din edhe ai zanatin?
- E din edhe ai. Edhe i treti, Dhimoja, e di zanatin.
- Ku është tani?
- Tani për tani e kam këtu, por së afërmi do të ngrejë një
katharistirjo.
- Faleminderit dhe ju uroj shëndet e të gjitha të mirat.
- Faleminderit juve dhe këtë e uroj për të gjithë patriotët
tanë që të ecin mirë dhe të jenë nikoqirë. Kam shumë patriotë
që vijnë dhe kanë respekt për mua, ashtu siç kam edhe unë
për ta. Gjatë bisedave që bëjmë i këshilloj si i moshuar që jam
dhe nga eksperienca e punës dhe e jetës që t’u tregoj rrugën e
drejtë dhe fjalën e mirë. Këtë e kam për detyrë jo vetëm për
patriotët tanë, por për çdo njeri, çdo lloj ngjyre e besimi dhe
etnie që të ketë. Unë këtë e kam si parim. Për mua nuk ka
rëndësi se ç’është njeriu, për mua ka rëndësi vetëm të jetë njeri.
Këtë e vlerësoj dhe këtë ua lë edhe fëmijëve të mi që ta kenë
amanet. Për njeriun të jenë gjithmonë të dashur, ta respektojnë
dhe ta ndihmojnë për çdo gjë.
142