Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

- Atëherë bëjmë një pushim dhe mendohu.
(Pas pushimit)
- Meti: Mesazhi im për emigrantët është ky: Lexoni dhe
punoni greqisht, por fëmijëve tuaj dhe vetes i flisni shqip, mos
e harroni shqipen.
- Agroni: Mjaft emigrim! Tani duhet të jeni migruar njëqind
për qind në jetën tuaj. Ato pesë pare vini në vendin tonë. Do të
kenë vlerë akoma më të mëdha.
- Afrimi: Urimi im për të gjithë emigrantët, jo vetëm në
Greqi, por në të gjithë botën, është të kenë jetë e shëndet dhe të
kthehen sa më shpejt pranë njerëzëve të tyre, në shtëpitë e
tyre, të kontribuojnë jo më për grekun, italianin, gjermanin,
anglezin, amerikanin, por për vendin e vet.
- Meti: Do të desha të shtoj diçka për të qeshur… Siç dihet,
gjahtarët gënjejnë. Edhe ne kemi një shok gjahtar. Një ditë,
katër-pesë vetë ishim ulur rreth tavolinës, kuptohet me ndonjë
çikë raki e salcë kosi. Ai filloi të mburrej: “Kam ca pëllumba,
tha, nja dyzetë çifte pëllumbash fantastikë. Ca këmbëleshë, ca
çafkularë, ca larashë, ca të kuq, ca blu, ca të zinj… Kanë një
gjë fantastike: - ia jap tjetrit një çift e për një orë çifti më vjen
në shtëpi.
M’i kërkoi njëri në Lushnje. “Aman a të keqen, m’u lut,
duke më rënë në gjunjë, më jep një çift se i ke shumë të bukur”.
Ia dhashë. Për tre ditë pëllumbat më erdhën në shtëpi.
M’i kërkoi një shkodran. “T’u bëfça, ta marça, më jep nji
çift”. Ia dhashë. Për një javë më erdhi çifti në shtëpi, në Vlorë.
Nuk mbahen.
Më kërkoi një çift një dibran, prej Dibrës së Madhe në
Maqedoni. “Allejshkën, di plluma m’ep, ni voc e ni cucë, më
tha”. Ia dhashë. Për pesëmbëdhjetë ditë pëllumbat direkt e në
shtëpi…
Kushedi se në çfarë vendi të Evropës e Amerikës do të kishte
shkuar me pëllumbat e vet sikur mos t’ia priste llafin një shok
i tavolinës. Kishte pirë një çikë mirë shoku ynë.
“Boll na prrallise“, - i tha duke përplasur gotën mbi tavolinë,
228