Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

më tha se po u ktheva, nuk do të më pranonte as në shtëpi dhe
as në punë. Unë nuk u ktheva, por është kthyer ai. Fëmijët dhe
ai çdo verë vijnë e pushojnë këtu. Ai rri në shtëpinë time, nuk
e lë të shkojë në hotel. Fëmijët duan qetësi e dëshirat e moshës,
flenë në hotel, por kur jam i lirë nga puna vijnë e mblidhemi si
dikur. Edhe këtë vit i pres. Më kanë lajmëruar se do të vijnë
nga mesi i gushtit. Kam bërë gati dhomën në shtëpi. Kam zënë
për fëmijët dy dhoma në një hotel...
- Ku banojnë ata?
- Në Aleksandria, në zonën e Imathias, në afërsi të Selanikut
- Si ke ardhur në Santorini?
- Në Santorini kam ardhur pasi kam jetuar dhjetë vjet atje.
Një lidhje telefonike nëpërmjet një kushëririt tim me pronarin
e supermarketit më solli këtu. U njoha me të nga afër në një
takim që bëmë në Athinë. Ishte interesi ekonomik ai që na
tërhoqi dhe zbritëm në Santorini.
- Tani jeni i ngulur në Santorini?
- Tani jam i ngulur, me dokumentacion të rregullt, me
gruan, me djalin. Këtu rri dimër verë. Këtu, siç e dini, puna
është sezonale. Në dimër mbyllet supermarketi, nga fundi i
tetorit. Pas kësaj bëjmë ndonjë muaj pushim ose ikim në Atdhe.
Kohën tjetër merremi me meremetime e përgatitje për sezonin
e ardhshëm.
- Çfarë arsimi keni marrë në Shqipëri?
- Kam mbaruar arsimin e mesëm bujqësor në Labinot -
Fushë.
- Sa vjet t’u bënë këtu?
- Ky është sezoni i gjashtë.
- Këtu do të rrini gjatë?
- Njëherë për njëherë jemi të vendosur këtu, nuk do të
lëvizim.
- Do të kthehesh në Shqipëri?
- Po.
- Çfarë mendon të bësh atje?
- Të hapi ndonjë punë që të jetojmë edhe ne...
364