Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

DITA ME DIELL E SOFIKA HODOS...
Ashtu si unë e kam nderuar qytetin tim në aktivitetet ku kam
marrë pjesë, ashtu më nderoi edhe ai me titullin e madh
“Qytetare Nderi e Fierit”.
Sa vite kisha që nuk e kisha parë, sepse zërin ia kisha
dëgjuar? E dëgjova edhe sot në një veprimtari të lushnjarëve,
kur na solli në sallë melodinë dhe fjalët e këngës myzeqare së
bashku me Liliana Kaninën. Kisha... matur me vitet kur për
herë të parë u bëra “fierak”, me vitin 1956 dhe tre vite që
pasuan, bëhen jo pak, por një gjysmë shekulli. Njeriu kur
kthehet një gjysmë shekulli prapa dhe bëhet një 16 – 17 vjeçar,
nuk ka se si të mos kërkojë në rrënjë të jetës, në burime që
gjithnjë të kulluara mbeten...
E dëgjova këngën, e bashkova zërin e melodinë në kohë e
hapësirë, u emocionova, aq sa nuk m’u dha të ngrija aparatin
fotografik në lartësinë e syrit dhe ta fiksoja. Kur iku, kur silueta
e saj la sallën për të dalë në rrugë, u ngrita dhe bëra hapa mes
njerëzve e karrigeve që vështirësonin daljen. Nuk e arrita dot,
kishte ikur. Desha të bisedoja...
Mihal Jano, që m’u ndodh pranë, më tha se do të shkonim
bashkë një ditë në shtëpinë e saj...
...Të dielën Mihali kishte “pak kohë”. Kisha edhe unë.
Kishte edhe Sofika...
...Shtëpia ku jeton Sofika është në një nga lagjet më të vjetra
të Athinës, në lagjen që e ka vështrimin mbi Akropolin e lashtë
85