Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

Për pikëkalimet kufitare detare të Durrësit dhe të Vlorës
nuk u dha asnjë lajm. Tragetet e radhës kishin hapur barqet e
mëdhenj dhe kishin hedhë në platformat e porteve makina dhe
njerëz të ditës. Nga Italia që është qendra botërore e klerit
katolik, nuk kishte ardhë asnjë shqiptar për të festuar pashkët
katolike në Shqipëri. As nga Gjermania, vendlindja e Papës së
ri të Vatikanit. As…
Që kanë ardhur njerëz nga vendet perendimore ku sundon
katoliçizmi për të qenë pranë njerëzve të tyre këtë nuk e ve në
dyshim. Shyqyr arritëm ditën që të lëvizim kur të duam e si të
duam nëpër botë. Kuptohet, aq sa bota na e ka bërë masën e
kapistrës…
Krishti u kryqëzua… të premte më 21 prill…
Krishti u ringjall… të dielën më 23 prill…
Në pikën e kalimit kufitar të Kakavijës dhe Kapshticës nuk
numëroheshin njerëzit që kalonin kufirin papushim gjatë 24
orëve. Media publike dhe private ishte e pranishme në sinkron
duke na treguar se për të marrë një vulë “symbyllurazi”, siç e
venë policët grekë në dalje, ishin dashur katër orë pritje në një
vargan kilometrikë makinash në radhë. Nga të gjithë ata që u
intervistuan, asnjeri nuk tha se shkonte “për pashkë”. Meraku
i tyre ishte jo dalja, por hyrja pas disa ditësh në Greqi, njohja
nga policia greke e “veveosit!” të marrë me mundime e
shpenzime të mëdha nga bashkitë në qendra të mëdha e në
periferi…
Krishtin, në historinë e gjatë tashmë mijëravjeçare të
njohjes së Tij, kryqëzimin dhe ringjalljen, njerëzimi besimtar e
ka ndarë në dy parcela të mëdha, në Krishtin Katolik dhe
Krishtin Ortodoks (dhe në disa dhjetëra ngastra të vogla). Me
flamurin e Krishtit Katolik në dorë u organizuan katër
kryqëzata të mëdha, njëra prej të cilave (e katërta) dogji dhe
shkatërroi me themel qendrën më të madhe kohore të kulturës,
arsimit dhe dijes, Konstandinopojën, shkatërrim i cili
(çuditërisht) nuk përmendet të paktën si i barabartë (ndonëse
ishte më i madh) me djegien dhe shkatërrimin e bibliotekës së
209