Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

dhe zyrën e tij për disa minuta do ta mbushnin jo vetëm njerëzit
me kostume labe, por edhe isoja e këngës së pavdekshme labe.
Ndër të tjera ai tha:
...E filluam festivalin vitin e kaluar dhe do ta kemi tash e
tutje vit për vit, mbarëshqiptar e më gjerë, mbarë ballkanik.
Kemi vënë themelin e vlerave shumë serioze. Lushnja ka nxjerrë
vlera të mëdha në fushën e artit dhe të kulturës. Margarita
Xhepa, Vaçe Zela, Hysni Zela, Vath Koreshi... janë krenaria
jonë.
Ju falënderoj që keni ardhur për të marrë pjesë e të bëheni
pjesë e kësaj veprimtarie të madhe.
Kastriot Lekdushi e informoi për formimin dhe
veprimtarinë e grupit, kurse Jovan Mëhilli, drejtues i grupit
falënderoi në emër të tubimeve shqiptare në Athinë.
Pastaj “Kënga labe në mërgim” mbushi zyrën e doli për të
mbushur sheshin ku do të zhvillohej festivali.
T’U RRITTË NDERA GJERGJ LLAQI JANO!
Grupi organizator i festivalit i kishte marrë të gjitha masat
që pjesëmarrësit ta ndjenin veten si në shtëpinë e tyre, të hanin,
pinin dhe të pushonin në mënyrë të denjë. Këtë do ta mësonim
e përjetonim gjatë ditës e natës që ndenjëm.
E veçantë, madje befasuese, për ne ishte pritja që na bëri
sapo vumë këmbën në sheshin në qendër të Lushnjës, Gjergj
Jano, njëri prej vëllezërve të shumtë të shokut tonë të
emigracionit Mihal Janos. Ai nuk na u nda, derisa na ngjiti në
një lokal të madh në qendër të Lushnjës, pronë e Pilo Lalës,
sistemoi përkohësisht në hotel grupin dhe na ftoi për drekë.
Nuk e njihja Gjergjin. Njoh Mihalin. Njihja, madje, ishim
miqësuar shumë me njëri-tjetrin në muajt e parë të ardhjes
sime në Greqi, babain e tyre, Llaqin, që i këndonte zemra për
atdheun dhe i buronte mjaltë goja për shokët dhe miqtë. Kur
iku përfundimisht në Lushnjë, herë pas here më përcillte të
fala nga njëri apo tjetri i njohur i përbashkët, madje me Tajarin
320