Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

përballoja punët e vështira në emigracion, u ktheva në Shqipëri.
Pastaj më mori vala, si shumë të tjerë dhe unë u riktheva në
Greqi. Erdha në fund të vitit 1995, mbas vdekjes së nënës. Si
humba nënën nuk më mbante më asgjë.
- Si e fillove jetën në Greqi?
- Këtu pata fatin të punoj fillimisht tek një aktore. Ajo kishte
një fëmijë për të rritur. Unë nuk dija asnjë fjalë greqisht. Më
prezantoi dikush tjetër dhe sa më pa tha: “Do ta marr se jemi
kolege“.
- Fillove rolin e grave shqiptare...
- Rolin e grave shqiptare dhe rolin e një aktoreje... Edhe
atje kam pësuar një tragjedi. Ajo shkonte në teatër natë për
natë. Unë në një moment rrezikova jetën, edhe mund të vdisja
për problemet e shtëpisë...
Kam larë shkallët. Nuk i kam larë me ujë, i kam larë me
lot. Kam bërë edhe punë të ndryshme si të gjitha gratë shqiptare,
të rënda...
- Tani me se merresh?
- Pata para pak kohësh një propozim për një rol nga kanali
ALTER, të cilin unë nuk e pranova vetë. E pyeta atë që më
mori në telefon për rolin. Më tha kështu... kështu... I thashë
nuk është për mua. Përderisa kam bërë një hap përpara pse të
bëj dy hapa mbrapa? Kështu nuk e pranova.
Aktualisht punoj në një familje. Zonja dikur ka qenë
pianiste, bashkëkohëse e Maria Kalasit dhe unë jam ajo që e
shoqëroj. Kaloj mirë në atë familje. Një nga djemtë është aktor.
Parmbrëmë pata një ftesë dhe shkuam në teatrin “Aliqi
Vuluglaqi”, ku luhej komedia “Nuk jam unë“. Më trajtojnë
mirë. Jam e kënaqur.
- Me kë jeton këtu në Greqi?
- Jam me familje. Plot jemi. Shyqyr Zotit! Mbi të gjitha kam
djalin, atë që kam më të shtrenjtin e jetës sime.
- Çfarë pune bën djali?
- Në ndërtim. Ka mbaruar mjekësoren në Vlorë, por punon
në ndërtim. Hyjnor e ka emrin e vërtetë, Hyjnor Qerimi, por
70