Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

gjithësecili, duke kontribuar aq sa mundet, duhet të vërë një
tullë që të bëhet një ngrehinë e tillë ku të gjithë ne të ndjejmë
krenari, ta ndjejmë Shqipërinë se është një shtet që i takon
Evropës, një shtet me ligjet dhe normat e kësaj Evrope të
përbashkët. Nuk e kam parë asnjëherë veten të ndarë në
minoritar apo shqiptar. Unë jam një njeri që kam lindur në
Shqipëri, jam rritur në qytetin e Sarandës dhe si i tillë, siç ka
thënë dikur Çajupi, dashuria për atdheun fillon nga dashuria
për vendlindjen. Vendlindja ime është Saranda dhe paralel
dashuria ime për Sarandën është rritur edhe për Shqipërinë.
- Sa fëmijë keni?
- Kam dy fëmijë. Djali është 20 vjeç. Sot është student për
mjekësi në Romë në fakultetin “La Sapienca”. Vajza është 15
vjeçe dhe është në klasën e 8-të. Djalin e quajnë Ari, kurse
vajzën Polina.
- Nga vështrojnë fëmijët?
- Të dy fëmijët flasin fare mirë shqipen, sepse ne në shtëpi
flasim shqip. Gruaja, Anila Treska (Llajo) është me origjinë nga
Korça, e lindur e rritur në Tiranë, është mbesa e përkthyesit të
njohur të frëngjishtes Misto Treska. Asnjëherë nuk kam jetuar
dilemën për fëmijët se ku do të jetojnë në të ardhmen. Ata le ta
vendosin vetë ku do të jetojnë në Greqi, Shqipëri apo diku tjetër.
Detyra ime si prind është që t’i edukoj ata me dashurinë për të
dyja vendet, edhe për Shqipërinë edhe për Greqinë, sepse
dashuria nuk përcaktohet nga faktori ekonomik. Duke qenë me
origjinë të dyfishtë. fëmijët e mi duhet të duan të dy vendet njësoj.
Në këtë prizëm nuk kemi bërë ndarje se ku do të jetojnë.
- Në mbyllje çfarë mesazhi ka për lexuesin e EMIGRANTI-t
mjeku Vasil Llajo?
- Ka ardhur koha që ne duhet të paraqesim anën e mirë të
medaljes sonë. Në qoftë se dikur ishin në përqindje të vogël ata
që punonin në institucionet shtetërore e private, ata që kishin
bizneset e tyre dhe balanca e punës anonte nga punëtorët,
tani diçka ka ndryshuar, një pjesë e shqiptarëve dhe
minoritareve kanë hapur bizneset e tyre, kanë edhe shtëpitë e
285