Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

Është ky refreni që përsëritet në çdo katër vargje dhe në
çdo vit kur vjen 28 Nëntori, ajo ditë e madhe e shqiptarëve që
e nxori shqiponjën sepeteve dhe e hodhi mbi sfondin e kuq për
të fluturuar përgjithmonë.
Befasuese, me një aktualitet tronditës vjen strofa e fundit e
këngës “Gjuha shqipe mjaft’e ëmbël”:
Kurbeti, fëmijëve tanë
gjuhën e nënës u treti.
Abetaren duan pranë,
Shkolla shqipe ëndërr mbeti!
Figurat e mëdha historike kanë qenë, janë dhe do të jenë
përjetë pjesë e këngës dhe isos labe. Skënderbeu, Fan Noli, Sali
Nivica, Mustafa Matohiti e deri tek “Major Spitro Moisiu” janë
në buzë të këngës së Kastriot Lekdushit, ashtu siç janë edhe
Datat e mëdha historike si Ngritja e Flamurit, Kongresi i
Lushnjës, Lufta e Vlorës. Dita e Çlirimit, këngë, të cilat janë
krijuar dhe janë kënduar për herë të parë në emigracion, për
mallin dhe zemrën e përvëluar të ikanakëve shqiptarë në Greqi.
Ka në këngët e Kastriotit vargje që të shkulin nga vendi e
të marrin në krahë, vargje që të çmallin, duke të malluar më
shumë, vargje që të japin ujë dhe ta shtojnë etjen.
Në moshën e fëmijërisë
Me ty, këng’, u dashurova.
Këngë, më bëre përvete,
Tok me ty në yje shkova!
Ose
O ju, borshiotë fisnikë,
Vini dorë mbi atë perlë,
Se do vijmë të dehim shpirtin
Dhe në dimër, si në verë!
132