Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

NJË MESAZH I CEKES NGA SKRAPARI
”Në qoftë se ti si prind nuk i mëson fëmijës të flasë
shqip, për mua është e dhimbshme”
- Bisedë para çfaqjes në Dhafni të Athinës më 4 mars 2007
- Mirëserdhët në Athinë! Si e ndjen veten Cekja midis
emigrantëve?
- Për mua është kënaqësi e respekt, është nder që ndodhem
sot në mes të shqiptarëve, miqve të mi, vëllezërve dhe motrave
të mia. Sinqerisht jam shumë i kënaqur, shumë i lumtur. Ne
humoristët kemi nevojë për njerëz, jemi njerëz, sidomos në
emigrim ku jeni ju, miqtë dhe vëllezërit tanë, ne ndjehemi më
të ngrohtë dhe humori ynë depërton shumë thellë, kjo sepse
me të lidhen malli, dashuria për artin, për njerëzit e larguar.
Ne na presin jashtëzakonisht mirë dhe unë jam shumë, shumë
i kënaqur dhe e bëj humorin me shumë dëshirë, me shumë
kënaqësi, me shumë qejf dhe me shumë vullnet.
- Si e ndjen veten Cekja kur qeshin spektatorët?
- Shiko, një artist, i çdo lloj zhanri, qoftë i humorit, qoftë i
dramës, i baletit, në të gjitha llojet e gjinive, në të gjithë bagazhin
e viteve të humorit të tij, kënaqësinë e ndjen kur spektatori e
mirëpret, e duartroket. Ajo është kënaqësia më e madhe që i
jepet një artisti.
- Po vetë Cekja kur qesh?
- Qesh. Cekja qesh kur nuk qesh (he, he, he... qesh).
- Po kur qan?
287