Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

se atij diçka i ka ndodhur dhe nuk lëviz...
... Kur bashkë me gruan u ndala në stacionin e tramit dhe
pashë para kishës së vogël të ndalojë një “ford” e prej tij të
dilte Gjergji i tërë, u çlirova. U shtrënguam pas njëri-tjetrit. U
përqafuam fort. Pastaj u shkëputëm dhe sytë lexuan hieroglifet
e kohës, rrudhat e fytyrës dhe thinjat mbi flokë. Edhe ai, edhe
unë ishim zgjeruar në mesin e trupit. Aq shumë ishim zgjeruar,
sa do të ishte e vështirë të futeshim duçkave në kalimet nga
njeri kat në tjetrin, damarëve të kromit.
Me trup jo, por me mend po. Kjo do të ishte prologu dhe
epilogu i bisedës në atë shtëpi ikanaku në Palio Faliro.
Natasha do të “takohej” me Elenin në orët e mësimit.
Mësuese, e para në Peshkopi dhe e dyta në Bulqizë, ato do të
hynin e dilnin klasave e në “koridoret” e tyre do të takonin
shumë të njohura, mësuese të reja e të vjetra. Shqipëria është e
vogël gjeografikisht, por është e madhe shpirtërisht. Kudo që
të jesh, këdo që të takosh, po gërmove paksa do të gjesh një të
njohur që ta lidh bisedën e ta shton dashurinë...
Ato flisnin me njëra-tjetrën. Ne flisnim herë duke u parë
sy më sy e herë herë duke i hedhur krahun në qafë njëri-tjetrit.
Gjergji ka qenë bashkpunëtor i rregullt i shtypit lokal dhe
qendror. Shkruante me kopetencë jo vetëm për probleme të
profesionit të tij, por edhe në gjini të ndryshme të
publicistikës.Veçanërisht të bukura ishin përshkrimet dhe
reportazhet, portretet e njerëzve të punës, miqësitë.
Nuk do të befasohesha kur ai do të ngrihej e nxirrte nga
një raft i bibliotekës disa vëllime me dorëshkrime. Ai, prej
dekadash, që kur kishte filluar punën si inxhinier i ri në Bulqizë,
mbante ditar. Një pjesë të madhe të fletëve të ditarit të tij i
kishte futur në kompjuter, i kishte shtypur dhe i kishte lidhur.
Ai mban edhe sot e kësaj dite ditar. Ndjek jetën e përditshme,
gëzimet dhe privimet e jetës në emigracion, politikën shqiptare
në të gjitha përmasat.
Tek flisnim për ditarët e jetës në Bulqizë, pika e përbashkët
e takimit të jetëve tona, nuk mund të linim pa përmendur emra.
192