Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

Edhe diçka tjetër dua të shtoj. Një prej arsyeve që nguroja
ta bëja publik rastin tim ishte edhe fakti se mos emigrantët
frikësoheshin, se mos fillonin dhe thonin «kur ia bëjnë
Gazmend Kapllanit këtë, mendo çfarë mund të na bëjnë neve».
Por ndodhi e kundërta.
Jam prekur shumë nga emigrantët që më telefononin ose
më ndalonin në rrugë dhe më thoshin: “Gazi na ke pas. Ta
bëjnë ty këtë, sepse duan që ne të tjerët të ulim kokën, por ne
nuk do ta ulim kokën...”.
Nga ana tjetër, reagimi i shoqërisë greke pro meje duhet
t’u japë rastin emigrantëve shqiptarë të kuptojnë se një pjesë e
mirë e shoqërisë greke kërkon të bashkekzistojë me ta, është
aleate e tyre. Prandaj edhe emigrantët shqiptarë duhet të
organizohen me mirë që të komunikojnë në mënyrë më efikase
me shoqërinë greke. Duhet të kuptojmë se bashkë, emigrantë
dhe grekë mund të krijojmë një shoqëri më njerëzore, me më
pak racizëm, me më pak histeri nacionaliste.
- Në takimin e kryeministrit Nano me një grup të vogël
intelektualësh në Greqi, Gazmend Kapllani nuk foli, preferoi
heshtjen, në një kohë kur heshtja është larg natyrës së tij. Keni ndonjë
koment?
- Besoj se nuk jam nga ata që kam nevojë të flas për të
folur. Kuptova se s’kisha gjë për të thënë ose ishte e kotë të
thoshe diçka në atë takim, prandaj nuk fola.
Në çdo rast, prej qeveritarëve tanë, unë do kërkoja gjëra
shumë minimale.
E para: pasaporta për emigrantët dhe
E dyta: të ndalet kjo torturë e pamasë nëpër radhët e
ambasadës e konsullatave. Shqiptarët ndjehen të huaj edhe
kur kanë të bëjnë me shtetin e tyre. Radhë në prefektuara, radhë
në dogana, radhë në ambasadë, kudo radhë ofenduese, kudo
bakshishe për gjëra minimale, kudo humbje e dinjitetit njerëzor.
Unë kam arritur në konkluzionin se politikanët tanë, të
cilët gufojnë prej «patriotizmës», nuk i duan emigrantët.
Emigrantët për ta janë persona non grata. E para, sepse
278