Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

KUR BISEDON ME ALEKO ZEQON...
Disa muaj më parë, një zë i largët do të më shënonte në
kujtesë zërin e një shkodrani, të ri në moshë (nga toni që
përcillte), i cili kishte dëshirë që shqiptarët e Kavallës të
tuboheshin e të bënin zë në hallet e ditës në emigracion.
Asokohe, publikisht, nëpërmjet një interviste, e prezantoja me
Jovan Mëhillin, një intelektual që prej disa vitesh kishte formuar
përvojën e organizimit dhe drejtimit të shoqatës “Lushnja”…
Në fundvitin e kaluar, në tubimin që ishte organizuar me
rastin e 600 vjetorit të Lindjes së Heroit tonë Kombëtar Gjergj
Kastrioti-Skënderbeu, njoha jo vetëm zërin, por edhe pamjen
simpatike të Alekos.
Duke shkëputur një fragment nga prezantimi që i bëra
shumë muaj më parë Alekos në “Emigranti”, po përcjell
njëkohësisht edhe një bisedë me të, të bërë në Athinë pak kohë
më parë.
Aleko Zeqja nga Kopliku i Malësisë së Madhe, së bashku
me shokët e tij në Kavalla, shumë larg Athinës, kanë vendosur
që shoqërinë e tyre në të cilën bëjnë pjesë shkodranë dhe
emigrantë nga e gjithë Shqipëria, ta bëjnë legale, të zhvillojnë
veprimtari kulturore e artistike, të kërkojnë me një zë të vetëm
të drejtat e tyre si emigrantë. Alekoja është një lexues i rregullt
i “Emigranti-t”. Ai më mori në telefon dhe kërkonte të dinte
rrugën se si ta legalizonte shoqërinë e tyre. Unë, nisur nga
veprimtaritë e bukura atdhetare e kulturoro-artistike të shoqatës
“Lushnja”, i rekomandova të bisedojë me Jovan Mëhillin,
267