Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

kanë kushte të tjera këtu. I jati dhe e ama janë muzikantë,
violinistë, kanë mbaruar akademinë. Edhe kah djali të dy
muzikanta janë. Sandrit të vogël i kanë ble violinçelin me kohë,
i ndihmojnë edhe i jati, e ama e kontrollon, këta dy tjerët që
janë violinista, nga vajza, dhandrri dhe u them njiqind herë
“pse e merrni kaq lexhero”. Fëmijët do rriten, do vazhdojnë
shkolla të tjera, por muzika të ban dy herë njeri, të tanë e dinë
se muzika zbut gjithçka…
Mua nuk më ka ndihmue as baba, as nana, asnji s’kam
pasë muzikant. Fillova te kisha, mandej në shtëpi të kulturës,
te Preka. Ai më linte çelsin në nji vrimë. Shkojshe në zheg e
merrsha, punojshe në piano. Vetë jam mundue. Në lice artistik
desha me hy, por në atë kohë Tonin Arapin e përjashtuen nga
Liceu Artistik dhe erdhi në Shkodër. Fillova me Toninin, me
Gjon Simonin. Ata të shkretët nuk jetojnë ma, por kanë lanë
personalitetin, figura shumë të mëdha muzikore.
Në vitin ’52 a ’53, nuk e mbaj mend mirë, mbarova
gjimnazin dhe erdhëm në Tiranë. Më doli bursa për Institutin
Ekonomik, sepse isha shumë mirë me mësime të përgjithshme,
vetëm marksizëm kam pasë tresh (qeshim)… Erdha këtu, me
atë valixhen prej drrase dhe fillova. Kur bahej mbramja e
vallzimit, i bija fizarmonikës. Kënaqeshin rinia, vallzonin. Në
fakt, nuk më pëlqente profesioni i ekonomistit, megjithëse sot
po ta kishe pasur do të kisha qenë ma mirë se muzikant, por
unë nuk e desha dhe vendosa me ikë. Nuk më lejshin me ikë,
sepse kisha krijuar edhe grupin e muzikës. Dashtë pa dashtë
ika me nji kushëririn tim në Korçë, ku bahej bonifikimi i fushës…
Më thotë njëri se kërkojnë një oboist banda e ushtrisë. Më
dha emrin e drejtorit të Shtëpisë Qendrore. Shkova, hala isha
atëherë me pantollona të shkurtna, hyra në zyrë, i thashë se i
njoh shumë mirë notat, se i bie edhe pianos… Më dha nji letër
dhe shkova te Kristaq Panduku, drejtuesi artistik i bandës
ushtarake. Fillova me mësue klarinetë, sepse oboe nuk kishte,
erdhi ma vonë… Kur u krijua Estrada e Ushtarit fillova atje
me piano, shoqëroja kangëtarët… Prej aty në Ansamblin e
183