Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

- Na fute në histori, në atë pjesë të historisë që Shkodra përbën
krenari kombëtare, histori e lidhur me mbretërinë e parë shqiptare,
me mbretëreshën e parë shqiptare Teutën e me një varg të pambarim
trimash e në veçanti trimëreshash që i dhanë shkëlqim tërë vendit,
përfshirë këtu Norën, Tringën e të tjera. Cilat nga këto janë në idealin
e jetës dhe të punës suaj si grua, që të bëjnë krenare që je shkodrane?
- Femrat shkodrane kanë qenë të forta në rrjedha të
historisë, por edhe sot. Ka shumë intelektuale, gra të formuara
nga ana arsimore e kulturore, por që dikush mbet mbrapa,
dikush i la mbrapa. Ka prej atyre që duke mos pas një “krah”
mbetën pa “krahë”, ashtu si ka prej atyre që vetëm në sajë të
“krahut”, pa asnjë vlerë, u ngjitën lart.
- Kam dëgjuar për një biznesmen në jetën tuaj private...
- Për jetën private po e lamë bisedën të hapur për një herë
tjetër. Për sot ta lamë me punën, atë që përbën boshtin e jetës
së njeriut. Unë jetën private e kam lanë pak si në qoshe përballë
punës, fëmijëve, familjes.
- Së fundi, cili do të ishte urimi për gratë emigrante shqiptare,
meqë thua që gratë shqiptare janë shumë të zonja?
- Do t’u thosha që mos të rrinë nëpër shtëpia, por të lexojnë,
të mësojnë, të dalin në jetën e gjallë dhe të guxojnë. Shtëpia
nuk sjell asgja. Unë në shtëpi mund të rri vetëm gjumin e natës,
edhe atë me orë të reduktuara. Të guxojnë dhe të ecin përpara.
60