Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

KU E MORE KËTË FLLAD
KASTRIOT LEKDUSHI?
Si buron ujët nga gurra,
Nga shpirti u buron kënga,
Ilaçin që s’ta jep mjeku,
Ta jep kënga, ta merr zemra.
“Kënga labe në mërgim”
Nuk është një fllad i zakonshëm, me erë detesh e aromë
lulemalesh. Është një aromë këngësh labe, nga ajo lloj arome që
të hyn në shpirt, të shkul vendit dhe të ngjit në parajsën tokësore.
Duke lexuar vargjet e këngëve të Labërisë, vendosur si gurë
qiklopikë kështjellash nga dora e Kastriot Lekdushit, murator
i këngës labe, prapë pyes veten, pyes botërisht edhe Kastriotin:
Ku e more këtë “Fllad e këngë Labërie“?
E bëj këtë pyetje se Kastrioti qenka lindur e rritur në qytetin
e Kuçovës, mes erës së naftës që buron nga toka e të gazit që
shpërthen në flakë në furnelat e gatimit, nën zhurmën e
avionave supersonikë fare pranë. Si profesion të jetës ka pas
zgjedhur tezgjahun, endjen e pëlhurës në kombinatin e njohur
të Beratit. Këtu ndalem dhe meditoj, ngul këmbë dhe pyes
veten: Mos vallë ka lidhje mes thurjes së pëlhurës dhe thurjes
së fjalës? Se të projektosh e të vesh në prodhim një pëlhurë të
bukur (mos më thoni se nuk qenë të bukura pëlhurat e
Kombinatit të Tekstileve të Beratit, sidomos ato të pambuktat
që sot kërkohen më shumë se kurrë), të gjesh ngjyrat dhe
130