Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

DUART DHE INTELEKTIT I SHQIPTARËVE
NË BUJQËSINË GREKE
Para disa vjetësh, një botues i fuqishëm grek, në një bisedë
të ngushtë bënte çudinë se “Që kur kanë ardhur shqiptarët,
ullinjtë në Greqi prodhojnë vit për vit“.
Si njohës i biologjisë së ullirit, me ndihmën e një mikut tim
që e njihte greqishten mirë, i shpjegova se ulliri është një
drufrutor që i pëlqen ta “përkëdhelësh” gjatë tërë kohës, por
“përkëdhelinë” më të madhe e kërkon kur jep frytin e tij të
çmuar, kokrrat, që, kur i shtrydhim, rrjedhin vajin aq të çmuar
në jetën e njeriut. Ulliri nuk e duron “dajakun” në degët e
veta, nuk e duron, për faktin se shkopi, duke goditur kokrrat,
godet edhe degëzat e vogla, sythet frutorë që fshehin në vetvete
lulet e pranverës, prodhimin e së ardhmes. Ulliri në këtë kohë
duron që nëpër degët e tij të kalojë vetëm dora e njeriut, krehri
që merr kokrrat dhe le sythat frutorë…
I thashë intelektualit grek se prania e shumtë e emigrantëve
shqiptarë në fshatin grek, në bujqësinë greke nuk ka sjellë vetëm
krahun e fuqishëm të punës, por edhe trurin e stërvitur që
depërton në biologjinë e bimës, sepse shqiptarët, në një masë
të madhe, kanë mbaruar shkolla të mesme të profilit bujqësor
dhe njohin biologjinë e bimëve…
Nuk e di nëse më kuptoi intelektuali grek, por prej asaj
kohe më ka ngacmuar mendimi për të njohur jo vetëm forcën
e krahut, por edhe të trurit të emigrantëve shqiptarë në bujqësi,
355