Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

KËNGA EUROPIANE DHE
ATDHETARIZMI SHQIPTAR
Kënga shqiptare, kënduar nga Frederiku dhe Aida, një
baladë drithëruese, në një interpretim brilant, nuk kaloi në
natën e dytë të festivalit europian të këngës...
Mund të mos kalonte nisur nga fakti se gara ishte e fortë
dhe këngët ishin të bukura. Por mund e duhet të kalonte në
qoftë se në anën e pasme të garës do të ishin shqiptarët dhe
atdhetarizmi shqiptar. Këtë e them se si është ndërtuar dhe si
veprohet për vlerësimin e këngës europiane, gjeoetniciteti është
primar. Kush e ndoqi natën e parë të festivalit, zarfet që u
hapën pas votimeve, nuk mund të mos konstatonte faktin se
në natën e dytë do të kalonin këngët e vendeve në kufi me
njëri-tjetrin, këngët sllave.
A mundej Shqipëria, që me të njëjtin çelës të hapte derën e
“natës së dytë”, madje edhe të qëndronte brenda kornizës së
saj?
Përvoja e këtyre pak viteve tregon se mundej.
Në të parin takim mbarëeuropian të këngës ne u
prezantuam me një vajzë të re, të panjohur e pa përvojë në
skenën kombëtare e jo më në atë ndërkombëtare. Konkurruam
me Anjeza Shahinin e dalë nga “Ethet e të premtes mbrëma”
me “Imazhi ynë”.
Anjezës dhe këngës shqiptare asokohe iu bë një publicitet
i madh, brenda dhe jashtë vendit, me radio e televizion, me
takime njëri me tjetrin e me një tifozllëk do të thoja atdhetar të
340