Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

NOTA MBI PENTAGRAMIN E NJË JETE
Bisedë me muzikologun Sandri Cefa
Nuk e njihja dhe, ngaqë pak jam marrë me jetën e njerëzve
të mëdhenj që mprehën “qetë” dhe pluguan muzikën shqiptare,
nuk ia kisha dëgjuar zanin. Rasti e solli që një ditë të takoheshim
dhe të këmbenim “kartvizitat”. Më tha atëherë që ka qenë
pedagog në Konservatorin e Tiranës. E vura kartvizitën
mënjanë, me idenë që ta takoja dhe të “lundroja” në
“pentagramin” e jetës së tij…
Për së dyti do të na takonin “Dy CD” –të e Spartak dhe
Anthulla Tilit, CD të prezantuara në një tubim muziko-letrar,
në një tubim ku poetët dhe muzikantët i flasin njëri-tjetrit dhe
botës me fjalë dhe nota mbi pentagram. Ai u ngrit dhe foli me
kopetencën e një njeriu që “i di mirë gjërat”, jo në sipërfaqe,
siç i di unë dhe shumë të tjerë, por në thellësi, në rrënjë, madje
në qimet thithëse të rrënjës…
Këtë radhë nuk e lashë të më “ikte”. E “mbërtheva” dhe i
kërkova takim…
Në atë mesditë të nxehtë gushti ai erdhi pak i djersitur më
tepër nga vapa, sesa nga rruga që kishte bërë më këmbë nga
shtëpia e tij në sheshin në qendër të Kalitheas. Ndonëse i ka
kaluar të shtatëdhjetat, ecte si filiz i drejtë, aq drejtë dhe aq
bukur sa do ta kishte zili edhe një tridhjetëvjeçar, ndonëse, siç
do ta shohim në tregimin e tij, dikush kishte dashtë me ja prerë
filizin në rrënjë. U futëm thellë në gjelbërimin e lulishtes. U
181