Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

filluar (në Kombinatin e Autotraktorëve) zbatimin e
teknologjisë për të cilën studiova në Francë dhe mbrojta
dizertacionin, kombinat i cili, me sa di unë, jo vetëm që nuk
ekziston, por është shkatërruar dhe shpërfytyruar tjetër për
tjetër. Kishim një industri mekanike, pavarësisht se dikush
mund ta quajë absurde, të mirë.
- Pse thoni “absurde”?
- Them absurde, sepse mendohet se çdo gjë që kishim ishte
e keqe. Ne si intelektualë mund të themi me plot gojën se kishim
një industri më se të mirë. Punohej në mënyrë shkencore. Kishte
bashkëkonkurencë edhe me botën. Ky është realiteti. Dhe këtë
e vërteton ndër të tjera fakti se të gjithë ata që shkonin për
studime jashtë shtetit dilnin me rezultate shumë të mira. Kjo
tregon se kishim një shkollë shumë të mirë, se kishim një
kultivim të kulturës profesionale më se të mirë për kohën.
- Si do ta ndjente veten një inxhinier shqiptar, i shkolluar në
Universitetin shqiptar, përballë një inxhinieri grek të të njejtit nivel
shkollor?
- Në fillim e ndjen veten të barabartë. Dhe mund të them
se pas një periudhe të shkurtër kohe pune bashkë me të e ndjen
veten më sipër. Këtë e kanë vërtetuar më së miri të gjithë
intelektualët shqiptarë që janë në Greqi. Nuk dua të përmend
shumë emra, por do të veçoja doktorin Rezart Deveja, i cili
punon në Jatriko Qendro. Mbaroi studimet në Shqipëri për
mjekësi dhe është një ndër mjekët kryesorë në këtë qendër më
shkencore dhe më të kushtueshme në Greqi. Mund t’ju përmend
mikun dhe kolegun tim në fushën e turizmit Vasillaq Llajo, i
cili është një ndër anesteziologët më të mirë në Greqi, të cilin
lexuesit e gazetës EMIGRANT-i e kanë njohur më gjerë
nëpërmjet intervistës që i keni marrë ju.
Ajo që më ka ngelur peg, përveç anës profesionale është
edhe ana morale, ana njerëzore. Fatkeqësisht njerëzit kanë
ndryshuar. Nuk është më shoqëriia e para ‘90-s. Ka hyrë në
mes leku, ka hyrë në mes interesi, ka hyrë në mes biznesi.
Mosha jonë nuk e kupton dot se si njeriu mund të transformohet
261