Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

figurativ, siç thoni ju, të humorit, do të vazhdojmë të bëjmë
aq kilometra, sa të shohim që spektatori të ketë të qeshurën e
tij të zakonshme. Në qoftë se do të kuptojmë se spektatori nuk
do të na buzëqeshi, ashtu siç na ka buzëqeshur, atëherë
kilometrat tona do të shkurtohen. Deri tani e ndjejmë veten se
jemi mirë dhe besoj se kontribuojmë dhe do të kontribuojmë
akoma.
- Meti: Unë them se nuk mund ta masim dot humorin me
kilometra, se duhet të ishim edhe gjeometra. Muhabeti është
këtu që ne do të vazhdojmë me këtë humor edhe për aq
kilometra sa të shkojmë deri në fund të rruzullit. Do të
vazhdojmë, do të vazhdojmë, derisa të kemi fuqi.
- Agroni: Deri më sot, në mënyrë kështu për të qeshur pak,
kemi mbi tridhjetepesë vjet kilometra. Kur të mbarojë ajo pika
e fundit e benzinës, atëherë do të themi se mbaruam, e lamë
punën për karburant.
- Mirë, por karburanti është shtrenjtuar shumë?
- Agroni : Eh! Edhe ne jemi bërë të shtrenjtë.
- Një “fuçi” humor sa ka shkuar?
- Meti: Edhe humori, edhe qejfi s’kanë të paguar, ndaj janë
shtrenjtuar.
- Sa herë keni ardhur në Greqi?
- Afrimi. Në Greqi ne kemi ardhur shumë herë. Por ajo që
vlen për të theksuar është ardhja e dy herëve të fundit, para
një vit e gjysmë dhe këto ditë, dje dhe pardje. Këtë të fundit e
ka bërë të mundur Andrea Alushi me kompaninë e tij të njohur
kulturore “Univers”.
- Agroni: Pa u heq asnjë presje atyre që thanë shokët e mi.
Ne Shqipërinë e kemi rrahur në të gjitha trevat. Më duket, nuk
jemi keq, jemi mirë edhe në trevat e Greqisë dhe ato të Italisë,
deridiku ato të Anglisë dhe Amerikës dhe Kanadasë.
- Cila do të ishte përshëndetja juaj humoristike për lexuesin
emigrant në Greqi?
- Afrimi: Problemi është se ti i bën këto pyetje dhe kërkon
përgjigje pa na lënë kohë të mendohemi.
227