Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

Gjergji në një moment më pyeti për Jorgo Kolën. Ku është Jorgo
Kola, kryegjeologu i minierës, që ku vinte majën e lapsit rridhte
krom? E kisha takuar Jorgon së fundi në vitin 1996 në një qosh
të ngushtë në takim të bulevardit kryesor të qytetit dhe rrugës
që lidhte Bulqizën e Vjetër me Bulqizën e Re. Shiste paqeta
cigaresh, çimçakizë, shkrepse e të tjera vogëlsira. Pata bërë
asokohe edhe një skicë, ku e krahasoja me inxhinierin e “Orëve
të Kremlinit”, që shiste “shkrepëse të fabrikës Llapshin...”
Bulqiza kishte vdekur dhe njerëzit që e mbajtën në këmbë atë
ishin hedhur në rrugë të madhe. I thashë Gjergjit se ai më kishte
thënë se në Athinë ishin vendosur disa nga shokët e tij
inxhinierë, njërin prej të cilëve Vasil Jovanin, falë adresës që
më dha, e kisha takuar. Këtu u ndez kujtesa. Gjergji më tha se
në Athinë ishte Jani Paskoja, ishte edhe Margarit Vasija
ekonomisti i planit të minierës, që ishte aq i ndërgjegjshëm dhe
i përgjegjshëm në punë, sa, kur fliste apo të jepte në dorë të
dhënat, nuk e diskutonte askush. Ishte edhe Shefqet Kllogjëri
dhe shumë të tjerë...
... Gjergji ka tre fëmijë, dy djem e një vajzë. Levisi është 32
vjeç. Është i martuar me Anën dhe ka një vajzë të bukur, Elenin.
Në Greqi punon me ushqimet e veçanërisht me mishin. Madje,
ka shkuar ta ushtrojë këtë profesion edhe në Korçë.
“Kishte shumë para”- thotë, - por nuk kishte rregull e
qetësi, ndaj u ktheva përsëri në Greqi”.
Kosta është 30 vjeç. Është bërë një zdrukthëtar që i këndon
druri në duar. Vajza, Bianka është nxënëse në vitin e fundit të
liceut. Nusja e djalit, Ana, ka mbaruar shkollën për mësuese
në ciklin e ulët. Gjergji jeton me gruan, djalin e vogël dhe me
vajzën.
“Shpejt do të martohet djali dhe do të marrë shtëpi më
vete - thotë Gjergji”.
Tre shtëpi është bërë Gjergji. Por shtëpitë këtu në Greqi
nuk i llogarit.
“Janë të përkohshme këto, - thotë. Shtëpia në Bilisht të
Korçës, shtëpi së cilës i vumë shpatullat dhe e bëmë vilë të tre
193