Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

dashuria e tij e madhe prindërore. Nisës ia kam telefonin, një
numër telefonik, prefiksi i të cillit fillon me 001… Unë jam
vetëm një mijë kilometra larg nga Peshkopia, kurse Nisa është
shumë e shumë mijëra kilometra larg, në Amerikën e largët, e
nëmur gjithnji në “Vajet e kurbetit”, këngë që nisin e mbarojnë
me refrenin “O kurbet, kurbet i zi“.
…Në Dibër, në raste fatkeqësish, në odat e burrave,
tregohen histori dhimbjesh, histori që secili i fillon me fjalët
“Ka dhimbje… por ka edhe dhimbje mbi dhimbje, ka keq, por
ka edhe keq e më keq…” Dhe tregojnë raste ku dhimbjet e
dhimbjeve të mëdha njerëzore kanë bërë me të vërtetë që jo
vetëm burrat, por edhe gratë t’i përballojnë si burra”.
Unë jam në kurbet…
Edhe Nisa është në kurbet…
Unë kam dhimbje ...
Nisa ka dhimbje mbi dhimbje…
Kur i nisa këto radhë thashë të bëj një elegji për shokun,
mikun, vëllain tim Fitim Dani.
Kur e përfundova, pashë që kisha bërë një elegji për vete
dhe për të gjithë ata që jeta i detyroi të largohen “Nëntë male
kaptuar”, si në legjendën e njohur të Konstandinit dhe
Doruntinës.
U ngushëllova se në gusht, në Gushtin e Shën Marisë, kemi
leje të dalim nga “kafazi”, të shkojmë të hedhim një dorë dheu
të lagur me lotë kurbetliu…
Ka edhe më keq: Kur të vdes njeriu i zemrës dhe i shpirtit
dhe nuk të japin leje që të shkosh e të kthehesh…
Një varg ky (i rrallë) në elegjinë e kurbetit shqiptar në
Greqi…
93
Athinë, 1 gusht 2005