Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

unë lexoj vazhdimisht. Kam lexuar disa shkrimtarë grekë dhe
shkrimtarë bashkëkohorë botërorë të përkthyer në greqisht.
Ditët e fundit lexova romanin “Njëmbëdhjetë minuta” të
Holhesë. Çfarë më bie në dorë e lexoj. Kjo më ka ndihmuar të
mësoj më mirë gjuhën dhe të zgjeroj horizontin, mbasi e di se
që të bëhesh gazetare duhet të kesh një njohjeje sa më të gjërë.
- Po në Shqipëri të ka pas pëlqyer letërsia?
- Isha e vogël. Lexoja libra të moshës. Shkruaja hartime të
bukura. Po, më ka pëlqyer.
- Dëshiron të bashkëpunosh me gazeta shqiptare?
- Natyrisht, më pëlqen shumë.
- Atëherë zgjidh temat që të pëlqejnë dhe “EMIGRANTI” do
ta ketë për nder që një vajzë e re që aspiron të bëhet një gazetare e
madhe, hapat e para i bëri në një gazetë të emigrantëve.
- Jam shumë e gëzuar!
- Çfarë moshe ke?
- Njëzet vjeçe…
- Diçka për jetën private, vetjake?
- Në çfarë kuptimi?
- Po, njëzet vjeç je dhe si thotë kënga “ Sot jam njëzet vjeç/
Edhe jeta më thërret…
- Qesh.
Nuk mund të them se kam një jetë personale, në kuptimin
që të vete me synimin për t’u martuar. Këtë akoma nuk e kam
vënë ndër mend. Dal me shoqërinë, siç dalin të gjithë të rinjtë,
shkojmë në ndonjë klap apo kafenio, pijmë ndonjë
portokalladë, dëgjojmë muzikë. Tani kam filluar të dal se më
parë kam qenë e mbyllur në shtëpi, jeta ime përmblidhej në
hapësirën gjimnaz - shtëpi apo lice - shtëpi, ku studimi më
zinte tërë kohën e lirë.
- Do të bëhesh gazetare. Jemi në një vend të huaj që në një farë
mase është bërë edhe i joni. Sa dhe si përpiqesh për ta njohur
Greqinë?
- Kam arritur të njoh mirë lashtësinë greke, shkrimtarët e
mëdhenj, poetë, komedianë, dramaturgë, tragjedianë, filozofë,
49