Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

LOTI IKANAK I LAVDIE BISHËS...
E kisha takuar edhe një herë tjetër ose më saktë të them ia
kisha parë “lotin në sy“ tek recitonte vargjet e një poeti, midis
poetëve, diku në një lokal të vogël në afërsi të sheshit Koliatsu...
E pashë edhe sot, më 20 maj 2007, në ditëlindjen e 55–të të
Spiro Xhavarës në një sallë të madhe, plotë dritë, në afërsi të
sheshit Viktoria. Në një dorë mbante mikrofonin, në tjetrën
mbante një libër me poezi “Qoshku i rrëzuar“. Nuk ia fiksova
dot lotin në celuloid. E pashë kur i doli nga deti njerëzor dhe
mori tatëpjetë mollëzave mbi parket...
Nuk e lashë të bjerë. Nxitova dhe e fiksova në një tjetër
celuloid, në atë që as shkruhet e as fotografohet, por ndjehet,
mbillet e mbetet në shpirt...
- Tek recitonit pashë lot në sytë e tu, ndjeva një gjendje
shpirtërore që reflektohesh thellë në pamjen tuaj. Çfarë janë lotët
për një aktore?
- Është e vërteta, shpirti, loti... ”Mos ma qorto lotin, - thotë
poetja Englantina Kume, sepse ai del i lirshëm, i dlirë, ashtu i
pastër, siç është nga brenda. Edhe kur është i vërtetë ai rrjedh
pa u shtrënguar”. Unë mendova se është e vërtetë, sepse në
poezinë e zoti Spiro Xhavara edhe unë gjeta vetveten. Ashtu
siç ia kanë rrëzuar atij qoshkun atje në Gjirokastër, edhe neve,
një pjese të mirë të emigrantëve shqiptarë, na i rrëzuan atë
qoshk. Vallë kur do ta ngremë?
- Ju jeni aktore. Në jetën tuaj sa herë keni qarë?
66