Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

DY NGA DHJETË VËLLEZRIT TASHO
Ata ishin dhjetë vëllezër, të Janit dhe të Viktorisë. Lindën
në Leskovik. U rritën, burrëruan dhe u trashëguan në Korçë.
Dy prej tyre, Panajotin dhe Spiron i takova tek “Dy pëllumbat”,
në shoqëri përkatësisht të nipit dhe të djalit që ka një lokal ku
ndjehet dora pastërtore dhe shërbimi i kulturuar korçar. I
bashkuam kafetë dhe e lidhëm nyje kuvendin. Ata janë pjesë e
atij brezi që dinë të kuvendojnë, dinë ta venë lafin tullë mbi
murë e të ngrenë çatinë e jetës...
PANAJOTI...
Ai ka qenë shofer. Ka dëshirë të të marrë e të të shpjerë në
çdo qosh të Shqipërisë. Mua për disa sekonda më çoi në Bulqizë
e në Dibër me skodën e tij të ngarkuar me mall “tutje” e me
krom “këndej”. Linjë më të dashur të jetës së tij ka pas rrugën
Korçë – Sarandë, me njerëz në barkun e autobusit të tij.
Ka tre fëmijë, Almën, Brunildën dhe Petrikën. Brunildën,
Tashon e ekipit korçar, sportdashësit e brezit tim nuk kanë si
mos e mbajnë mend kur ngrihej e gjuante mbi rrjetën e
volejbollit. Të tre fëmijët kanë mbaruar universitetin;
ekonomikun, agronominë dhe fizkulturën. Djali, këtu në Greqi,
ka marrë zanatin e babait, është shofer, kurse vajzat punojnë
në komotirio...
- E pyes: Sa nipër keni?
Mendohet... Ndoshta për të marrë paksa nga buzëqeshja
242