Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

gjithmonë të mirat. Të këqijat i lëmë mbrapa pa e kthyer kokën,
shohim përpara.
- Për shembull?
- U rrita në atë ambient. U rrita në Fier, po nuk jam fierake...
- Nga je?
- Jam nga Gjirokastra, nga një fshat i Gjirokastrës, nga
Labova e Zhabës, ku kemi edhe Zhabat këtu në Athinë. Zapio,
siç i thonë. Erdha në Fier e vogël fare, për arsye ekonomike,
sepse tek neve kishte vetëm gurë. Kështu që unë jam FIERAKE.
- Fierake?
- Them jam andej, por...fierake jam. Mbresa kam shumë,
kam shumë kujtime nga estrada, nga shoqëria, nga ngrohtësia
e kolektivit, nga ngrohtësia e publikut... Kujtime të këqija kam
se gjatë këtyre viteve më kanë ikur disa pjesëtarë të familjes,
pjesëtarë të dashur, përveç prindërve; motër, vëllezër. Jam e
plagosur nga kjo anë e jetës. Por, sigurisht, kujtime kam plot
dhe të paharruara.
- Si e fillove jetën në Greqi?
- Erdha drejt e tek kjo familje. Kisha vendosur të rrija për
pak kohë, por vitet këtu ikën pa u kuptuar fare. Tani jam në
kushte që nuk mund të largohem, derisa jeton xhaxhai im.
Pastaj kuptohet: përfundimi është Fieri... vetëm Fieri... vetëm
Fieri. Nuk punoj. Puna që bëj në këtë familje quhet punë. Të
gjitha shpërblehen nga xhaxhai.
- Pse i thua xhaxha?
- I them xhaxha, sepse gruaja e tij ishte kushërira e parë e
mamasë time, nënat motra. Edhe unë i them xhaxha. Është në
një moshë të madhe, është 95 vjeç. Ju e patë. Është në gjendje
të mirë shëndetësore.
- Si e ka emrin?
- Konstandin Ziro. Nga mbiemri të krijohet përshtypja se
është francez, por në fakt është grek.
- Kë keni tjetër këtu, mbasi shikoj se pranë teje është një djalë i
vogël që flet shqip?
- Këtu kam edhe nipërit e mi edhe mbesën time. Kështu që
88