Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

ashkëjetesën, këtë krim duhet ta kryeni edhe ju, edhe ata,
kushdo që është njeri i zakonshëm. Kështu luajmë rolin tonë
të sipërshënuar. Vetëm perandorët mund të dalin nga roli.
Vetëm ata mund të kultivojnë në pyllin e tyre çdo pemë, edhe
pemët e ambicjes dhe lakmisë. Gjallesat që mbyten e burgosen
nga perandorët ndodhen jashtë qënies së tyre, prandaj ata nuk
tjetërsohen. Ne, po, tjetërsohemi. Ky është kushti i parë për të
mbijetuar pa qenë perandor.
…Dy njerëz, qoftë edhe brenda një qenieje, nuk mund të
mendojnë njësoj. Në të kundërt, botës do t’i mungonte një njeri
ose, më së paku, një melodi, një psherëtimë, një tingull. E përsëri
ne duhet të luajmë në një skenë të përbashkët, e cila asnjëherë
nuk është e ndërtuar sipas dëshirës sonë, duhet të lëvizim sipas
një trajektoreje, që thuajse përherë nuk është e jona.
Vetëm perandorët përbëjnë përjashtim, qofshin edhe
perandorë të letrave…
…Duke qenë njerëz të zakonshëm, unë dhe ti kemi të
drejtën të tjetërsohemi, të jemi tjetri…
Nga poezitë, nga tjetërsimi i Novruz Abilekajt, zgjodha
dy: Njëra titullohet “Kërkoj”, kurse tjetra “Epopeja e Rrapit”.
Prej tyre zgjodha disa strofa, duke ia lënë në sy lexuesit që t’i
fiksojë në retinë e në tru të tjerat…
KERKOJ
Si gjithë shqiptarët, edhe unë
peripato bëj në Athinë:
hedh këmbën e majtë,
hedh këmbën e djathtë,
mbij buzë trotuarit,
në dorë shtrëngoj një mendim
Buzë trotuarit unë.
Atje thellë, në asfaltin e zi,
vazhdojnë rrokullisjen:
171