Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

kanë ardhë për të bërë punë, për të derdhur djersë. Jo në atë
kuptimin folklorik “për të derdhur djersë”, por nga shpirti për
të derdhur djersë. Përse? Për nji të mirë të familjeve të tyre, se
familja është shtet në miniaturë, shteti është familja. Ai që derdh
djersë për familjen, derdh djersë edhe për shtetin, sepse kur ta
rregullon shtëpinë e tij, me oborrin e tij të rrethuar, rregullon
nji pjesëz të shtetit, i kontribuon shtetit. Dhe ne shqiptarët që
jemi emotivisht, emocionalisht edhe kushedi edhe sa vite të
tjera që do të vijnë. Kot që mendojnë njerëzit, ne do të lidhemi
me kohën, do të jemi të moderuar gjithmonë dhe të integruar
gjithmonë. Gjithmonë do të na rrijë nji damar këtu në trurin
tonë që ne duhet të bëjmë, të sakrifikojmë diçka për vëllaun,
motrën, prindin, për dajallarët, për axhallarët, për farefisin e
sidomos për vendin tonë.
- The që je shtatë herë gjysh?
- Po.
- Po babë sa herë je?
- Babë jam dy herë. Unë kam qenë edhe njiherë i martuar
dhe e kam nji djalë dhe nji çikë me gruan e parë. Është një
këngë popullore:
“S’çohet jeta me inat
Fol me gojë o syri i zi
Mos ke frikë se bën mëkat.
Edhe jeta nuk çohet me zor. Në bashkëshortësi unë e kam
zgjedhur, ka qenë shoqe e studimeve me mua, ka qenë shumë
e bukur dhe kam gjithmonë për jetë e mot respekt se është
nëna e fëmijëve të mi, por në jetë nuk shkohet me zor dhe nuk
është temë tabu. Sot asgjë nuk është tabu për të mos folur.
Nuk e kemi kaluar. Deri atje ka qenë e shkruar ose si të them,
me atë ka përfunduar, deri aty. Unë jam martuar edhe njëherë.
Me gruan e parë kam Armendin dhe Adelinën që kanë
mbaruar fakultetin në Londër. Djali i madh ka mbaruar për
gjuhën angleze dhe punon në qendrën sociale në Londër. Vajza
ka mbaruar akademinë e arteve të bukura në Londër, dega
232