02.02.2013 Views

Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

presë nesër në mëngjes në zyrën e tij“.<br />

Si e mbushi përsëri gotën me birrë dhe shuajti me buzë<br />

shkumën, vazhdoi…<br />

Niki Lauda quhet Nikolla Lavdari dhe është nga Lavdari i<br />

Beratit. Mban për mbiemër vendin e të parëve. Ka lindur në<br />

prill të vitit 1949 këtu në Austri dhe ka nënshtetësi austriake.<br />

As unë nuk e dija se është me origjinë shqiptare. E mësova nga<br />

një i afërm i imi nga Berati. Ai më shkruante <strong>që</strong> ti them Nikit se<br />

një kushëri i tij e kërkonte dhe nëse ishte e mundur ta takoja<br />

ose t’i kërkoja adresën. Me letrën në dorë i shkova në zyrë, në<br />

sho<strong>që</strong>rinë ajrore <strong>që</strong> ka. Ishte e vështirë të takoheshe me bosin,<br />

ndaj i thashë sekretares se isha një i afërm i tij nga Shqipëria.<br />

Kësisoj, besoja se do të më dërgonte nga kisha ardhur. Kur u<br />

hap dera pashë kasketën e tij dhe shikimin plot kureshtje të<br />

shqipos. “Ju jeni ai shqiptari? “ – më pyeti gjermanisht. “Unë<br />

jam - i thashë pa u besuar syve dhe zërit”. Më dha dorën dhe<br />

më tregoi derën e zyrës, ndërsa sekretarja më shikonte me<br />

ndrojtje sikur të kishte frikë se nuk më kishte trajtuar mirë. Më<br />

foli thjesht, duke më thënë me keqardhje se shumë pak dinte<br />

shqip, dhe kjo, tha, jo për fajin tonë, se vendi ynë - kështu tha<br />

-”vendi ynë” i ka mbyllur dyert, duke mos lejuar të kemi asnjë<br />

kontakt… Kështu u bëmë miq. E kam njohur edhe me shqiptarë<br />

të tjerë. Kemi dalë disa herë e kemi ngrënë bashkë. Ai përpiqet<br />

të mësojë sa më shumë shqip.<br />

“Kjo ishte historia e Ilirit me Nikin. Po e juaja?“<br />

“Unë digjesha nga dëshira për ta njohur. Gjithnjë kisha<br />

pasë dëshirë të njihesha me shqiptarë të veçantë, të njohur në<br />

botë, madje, po të më thoshte dikush se Don Karleone ishte<br />

shqiptar (<strong>që</strong> tek e fundit ishte), unë do të vrapoja ta njihja. E<br />

veçanta më josh.<br />

Të nesërmen, korrekt si gjithnjë, erdhi e më mori Iliri në<br />

hotel “Kongres”. Pas një gjysmë ore arritëm në zyrën e Nikit.<br />

Na priti tek dera. Me Ilirin u përqafua, kurse mua më shtrëngoi<br />

fort dorën. Vura re se në zyrë nuk kishte njerëz të tjerë dhe<br />

atëherë u kujtova se ishte e dielë dhe se ai kishte ardhur enkas<br />

248

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!