Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

KUR BIEN YJET
Pirro Gjeçi nuk është më. Nga kostelacioni i artë shqiptar i
futbollit ai u shkëput dhe ra papritur. Familja, gruaja, dy
fëmijët, ata që i qenë pranë në çastet e fundit të jetës tregojnë
se ai bëri një banjo, u ul në divan, u shtri dhe ra në gjumin e
përjetshëm. Një atak i papritur në zemër i mori jetën më 11
maj të vitit 2006, në orën 11.30 në Athinë.
Ishte vetëm 53 vjeç, kishte lindur në vitin 1953 në qytetin e
Lushnjës, kishte vrarë këmbët e zbathura rrugëve të qytetit të
tij, duke gjuajtur topat prej lecke. Ishte ngjitur në jetë me mund
e djersë për t’u bërë një ditë yll i futbollit të Lushnjës, një njeri
që brezi që e pa dhe admiroi vlerat sportive dhe intelektuale të
tij nuk do t’i harrojë kurrë.
Në nekrologjinë që përcollën për shtyp miqtë dhe
dashamirësit e tij – Jovan Mëhilli, Kristaq Gogoni, Liliana
Kanina, Mihal Jano, Afrim Karame, Ylli Sinovarfi, Kostandin
Burizani, Aleks Çerepi, Begator Drogu etj. shkruhet:
Pirro Gjeçi u lind dhe u rrit në një familje lushnjare me
tradita të vjetra atdhetare. Babai i tij Nikolla Gjeçi ishte një
ndër luftëtarët dhe organizatorët e parë të batalionit partizan
të Myzeqesë, një partizan i vendosur për çlirimin e vendin nga
pushtuesit nazi-fashistë. Nëna e tij, Vita, e cila jetoi këto ditë
dhimbjen e madhe të nënës për vdekjen e djalit të saj të zemrës,
i dha atij mësimin e madh që të jetë një njeri i denjë për
shoqërinë, i dha dijen dhe kulturën e popullit.
Nikolla dhe Vita lindën dhe edukuan katër fëmijë:
97