Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

paskam bërë këtë budallallëk?”, kur i them gruas: “Të më falësh
një gjë”. “Çfarë?” - tha ajo. “Të kam tradhtuar njëherë në jetën
time“. “Po s’ka gjë, - tha ajo. Të bëhesh mirë ti, po kush po
pyet”. Kjo ishte fjala më e mrekullueshme që ka lëshuar nga
goja, se po të ishte ndonjë tjetër grua: “Qen bir qeni do të
thoshte! Çfarë? Ke tradhtuar? Më plasi...” dhe mbaroi ajo punë.
- Kur e ka ndjerë veten më ngushtë Cekja?
- Ngushtë e kam ndjerë veten tek filmi “Një baba tepër”,
në momentin që më var Behar Mera në pemë. Kam ndejtë katër
orë i varur. Më dolën sytë si topa ping-pongu nga dielli, koha.
Filmi ka momentet e tij, por atje e kam ndjerë veten më pisk.
Thashë unë: “O do e bëj tani, o nuk kam për ta bërë kurrë”. U
nervozova paksa. Xhiruan. Mirë doli. E kam ndjerë veten
ngushtë nga ana skenike, vështirësi.
- Çfarë do t’u përcillje emigrantëve nëpërmjet gazetës
“EMIGRANTI”?
- Do t’u përcjell një mesazh shumë të sinqertë. Mos harrojnë
një gjë. Fëmijët që kanë lindur dhe po rriten “MOS TË
HARROJNË GJUHËN SHQIPE”. Unë kam tre motra, kam nipër
e mbesa dhe u bëra keq kur fëmija, çuni katër-pesë vjeç, vetëm
greqisht fliste dhe nuk komunikonte asnjë fjalë shqip. Kjo është
e dhimbshme. I thashë motrës: “Motër! Mos harro një gjë. Je
nga Skrapari. Tani unë jam bërë gjysh vetë dhe kur thoshte
plaku “Bir! Të duash vendin tënd, nënën, babanë se po nuk
deshe nënën e babanë nuk do kërkënd”, por ama gjuha është
gjuhë. Në qoftë se ti si prind nuk i mëson fëmijës të flasë shqip,
për mua është e dhimbshme.
- Cekja nga Berati është?
- Jo unë jam nga Skrapari, puro me nënë e me babë. Jam
nga një fshat i thellë malor, ku dhia zbret me frena dore,
Visockë, në Qafë, në rrugën e Potomit.
- Ceke! Faleminderit! Paç shëndet e gëzime në familje e kudo.
- Faleminderit!
290