Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

MONDI QË U BË MARIO...
Në qoftë se ndonjëherë do të krijohet ndonjë institucion
studiues i onomastikës bashkëkohore shqiptare, përfundimet
që do të dalin me siguri do të bëjnë vend në librin e rekordeve
“Gines”. Nuk e kam fjalën për ata emra që lidhen me fetë,
ardhjen dhe qëndrimin e tyre ndër shekuj, me ato emra që
lidhen me apostuj e bestytni e besime mono e politeiste, por
me ato emra që lidhen me çaste kalimtare të jetës së sotme.
Fjala vjen, të gjithë ata që quhen “Aliosha” apo “Natasha”,
po t’i hulumtosh në kohëlindje, do të zbulosh se janë një
përjetësim i dy heronjve sovjetikë në filmin me dy seri “Rënia e
Berlinit”, dy të dashuruarve që, pasi përshkojnë tërë udhën e
mundimshme të luftës, e gjejnë njëri-tjetrin në Berlin... Për të
mos thënë pastaj për emra futbollistësh e artistësh që pushtuan
fushat e blerta të kampionateve botërore dhe ekranet e
kinemave. Në Shqipëri, si në asnjë vend tjetër të botës, emrat e
artistëve që kanë vizituar skenën shqiptare janë përjetësuar në
moment me emra të përveçëm fëmijësh. E ilustrojmë këtë me
një shembull që lidhet me këngëtaren greke Marinela. Kënga e
saj në skenën shqiptare, kur më në fund akulli i marrëdhënieve
greko-shqiptare do të niste të shkrihej, do të pasohej me dyzina
të tërë emra vajzash “Marinela”. Sa vajza në Shqipëri kanë
marrë emrin e Zades apo të Palomës?
Kosovarët mund të themi se janë pjesa më vitale e kombit,
që pushtimit serb iu përgjigjën jo me emra arabë, por me emra
shqiptarë të mirëfilltë, me përmbajtje nga gjuha shqipe, me
205