Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

- Sa vëllezër jeni?
- Ne kemi qenë dhjetë vëllezër. Tashti jemi pesë. Pesë kanë
vdekur.
- Më i madhi kush është?
- Më i madhi ka qenë Koço Tasho. I dyti ka qenë Ligor
Tasho. Ka qenë partizan i Brigadës së Parë. I treti ka qenë Stefan
Tasho. Ai është marrë me tregti, shitës. Pas atij vij unë. Pas
meje vjen Apostol Tasho. Ka qenë partizan i Brigadës së Dytë.
Ai ka vdekur nga pasojat e luftës. Pas atij vjen Sokrat Tasho.
Edhe ai ka vdekur. Pas atij vjen Panajot Tasho që e kemi këtu.
Shofer ka qenë. Ka shëtitur të gjithë Shqipërinë, me kamion e
autobus. Pas tij vjen Mitro Tasho, mjek, kirurg ortoped. Punon
në Selanik. Ka qenë në spitalin e Korçës, emigroi dhe shkoi në
Selanik. Pas atij vjen Gaqo Tasho. Ka qenë arsimtar, drejtor i
shkollës “Themistokli Gërmenji” të Korçës. Pas atij vjen Nesti
Tasho, inxhinier mekanik. Edhe ai ka punuar si pedagog në
shkollat e mesme të Korçës. Kaq. Dhjetë vëllezër. Tani nga
dhjetë jemi gjallë pesë. Tani mbetem unë më i madhi. Motra
nuk kemi pasur asnjë. Dhjetë vëllezër. Të dhjetë të pandarë.
Me një harmoni të jashtëzakonshme edhe sot e kësaj dite
vazhdojmë me një harmoni dhe dashuri të jashtëzakonshme.
Kështu neve, kështu edhe gratë tona. Edhe ata duhen si motra.
E ndihmojmë njëri-tjetrin, qoftë ne si vëllezër, qoftë ata, duam
gjithmonë të mirën e njëri-tjetrit...
* * *
U bëra një fotografi me urimin që të rrojnë e të gëzojnë jo
vetëm me djem vajza nipër e mbesa, por edhe me stërmbesa,
jo në tre breza, por në katër. Pse jo? Nipërit dhe mbesat janë
rritur...
245