T.C Gümrük ve Ticaret Bakanlığı
1WQPJ6Jax
1WQPJ6Jax
- No tags were found...
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
A h i l i k<br />
A n s i k l o p e d i s i<br />
Osmanlı rivayetine göre Çirmen <strong>ve</strong>ya Sırp Sındığı<br />
savaşı (15 Rebîülev<strong>ve</strong>l 773 / 26 Eylül 1371)<br />
Hacı İlbeği idaresindeki öncü Osmanlı kuv<strong>ve</strong>tlerinin<br />
âni bir baskınıyla sonuçlandı. Sırplar bu<br />
gece baskını neticesi çıkan karışıklıkta birbirine<br />
girdi; çoğu Meriç’e düşüp boğuldu <strong>ve</strong> tam<br />
bir bozguna uğradı. Savaşın ayrıntıları Osmanlı<br />
kaynaklarından Âşıkpaşazâde <strong>ve</strong> Neşrî’de <strong>ve</strong>rilir<br />
<strong>ve</strong> Sırp Sındığı diye de anılır. Anonim tevârîh-i<br />
Âl-i Osmânlar’da ise Sırplar’ı dağıtan Hacı<br />
İlbeği’dir. Savaşın tarihi Osmanlı kaynaklarında<br />
766 (1364-65) olarak <strong>ve</strong>rilirse de Hıristiyan<br />
kaynakları doğru tarihi 26 Eylül 1371 şeklinde<br />
kaydeder. Sırp keşişi İsaiya’ya göre ise Despot<br />
Uglyeşa, bölgedeki bütün Sırp <strong>ve</strong> Rum askerleri<br />
toplayıp kardeşi Vulkaşin ile birlikte Türkler’i<br />
Makedonya’dan (Trakya) kovmak için hareket<br />
etti. Sırp <strong>ve</strong> Rum askerleri 60.000’i buluyordu.<br />
İsaiya’ya göre ancak Sırp önderleri Allah’ın emirlerine<br />
karşı geldikleri için bu kötü âkıbete uğradılar.<br />
Batı tarafındaki Hıristiyanlar (öbür Sırp<br />
knezleri) yardıma gelmedi. I. Murad Anadolu’da<br />
Biga kuşatmasındaydı.<br />
Savaştan sonra Makedonya’daki Sırp prensleri<br />
Vulkaşin’in oğlu Kral Marko, Despot Dragaş, kardeşi<br />
Konstantin, I. Murad’a baş eğip haraçgüzârı<br />
olmayı kabul ettiler. Uglyeşa’nın topraklarına<br />
ailesi sahip çıkmadı. Bizans imparatoru bir beratla<br />
oğlu Manuel Paleologos’a “Sırp boyunduruğundan<br />
kurtulmuş” Bizans şehirlerini tevcih etti.<br />
1373’te Kavala’da Rum Alexios, Türkler’den <strong>ve</strong><br />
Sırplar’dan bazı şehirleri zaptettiğini Venedik’e<br />
bildiriyor, ertesi yıl Venedik vatandaşlığını alıyordu.<br />
Papalık Hıristiyanların başına gelen bu<br />
felâketi ancak 1372 ilkbaharında öğrendi. Papa<br />
XI. Gregor, Macar kralına 1372 tarihli yazısında<br />
Türkler’in “Sırp magnatlarını” hâkimiyet altına<br />
aldıkları, böylece Macaristan, Sırbistan <strong>ve</strong><br />
Arnavutluk’un arasına sokuldukları, Adriyatik<br />
denizi kıyılarındaki limanlara kadar gelmelerinden<br />
korkulduğu <strong>ve</strong> Türkler’in Hıristiyanlık sınırları<br />
dışına atılması gerektiğinden söz edilmektedir.<br />
Meriç savaşı sırasında ölen Vulkaşin’in mirası<br />
üzerinde anlaşmazlık çıktı. İşkodra’dan Georg<br />
Balşić, Prizren’i ele geçirdi (1372); Jupan, Nikola<br />
Altomanović’in hücumuna uğradı. Duşan’ın<br />
imparatorluğu rakip yerel prensliklere bölünmüş<br />
bulunuyordu. Bu gelişmeler I. Murad’ı<br />
Balkanlar’da üstün bir hükümdar durumuna<br />
getiriyor, Tuna <strong>ve</strong> Adriyatik’e doğru yeni fetihleri<br />
kolaylaştırıyordu. Papa, Venedik’e gönderdiği<br />
13 Kasım 1372 tarihli “bulla”sında Osmanlı zaferinden<br />
Bizans <strong>ve</strong> Sırp Krallığı’na karşı bir zafer<br />
olarak söz etmişti. Papa, daha önceki bir mektubunda<br />
Murad’ın Bizans topraklarına büyük<br />
bir saldırıda bulunduğunu da belirtmişti. Söz<br />
konusu Osmanlı fetihleri, Kırkkilise-Vize kalelerinin<br />
fethiyle sonuçlanan harekâttan ibarettir.<br />
Papanın bu sözleri de Bizans’ın Sırplar’la ittifak<br />
etmiş olduğunda kuşku bırakmaz. Çirmen’deki<br />
yenilgi haberi üzerine papa, bir Haçlı seferi hazırlamak<br />
için Thebes’te (Livadia) ilgili Hıristiyan hükümetlerinin<br />
bir araya gelip görüşmelerini istedi.<br />
Venedik, Cenova, Kıbrıs, Yunanistan’daki bütün<br />
Latin devletleri <strong>ve</strong> Aragon kralı toplantıya da<strong>ve</strong>t<br />
edildi. O zaman Levant’ta Batılı Latinler, Pera,<br />
İzmir, Atina, Rodos, Kıbrıs, Antalya, Ege adaları<br />
<strong>ve</strong> Mora’da hâkimdiler. Türk istilâsını durdurmanın<br />
yollarının konuşulduğu toplantıdan bir<br />
sonuç alınamadı.<br />
I. Murad’a karşı imparatorla anlaşma yapan <strong>ve</strong><br />
hararetli bir Haçlı yanlısı olan Papa V. Urban<br />
1370’te ölmüş bulunuyordu. Kiliselerin birliği<br />
<strong>ve</strong> Türkler’e karşı Haçlı tasarıları suya düştü.<br />
Borca batmış, küçük bir ücretli asker grubu<br />
ile İstanbul’a dönen imparator Çirmen’de olan<br />
biteni öğrendi. Bizans için bütün umutlar kaybolmuştu.<br />
İmparator, İstanbul’da Osmanlılar ile<br />
anlaşma yanlılarına katılmaktan başka çare kalmadığını<br />
gördü; diğer Balkan hânedanları gibi<br />
I. Murad’ın haraçgüzârı olmayı kabul etti (1372<br />
kışı); yılda 15.000 “hyperper” (1 hyperper yarım<br />
Venedik altını) ödeyecek <strong>ve</strong> sultanın seferlerine<br />
askeriyle bir vasal olarak katılacaktı. İmparatorun<br />
Osmanlı sultanının vasalı olması I. Murad<br />
için son derece önemli bir başarı idi. Böylece<br />
Gelibolu Boğazı’ndan Rumeli’ye tehlikesiz geçme<br />
imkânı doğuyor, Rumeli’de Osmanlı hâkimiyeti<br />
gü<strong>ve</strong>nce altına alınıyordu.<br />
Son haber Roma’da şaşkınlık doğurmuştu <strong>ve</strong> imparatorun<br />
Türkler’le ittifak ettiği, birlikte sefere<br />
çıktığı söyleniyordu. 775 (1373) sonbaharında<br />
imparatorun, büyük oğlu Andronik’in hukukunu<br />
çiğneyip küçük oğlu Manuel’i ortak imparator<br />
ilân etmesi, Murad’la bir anlaşmanın sonucu<br />
olabilir. İmparator, papaya gönderdiği mesajlarda<br />
Murad ile yapılan anlaşmanın geçici bir barış<br />
olduğunu söylüyor, papa ile ilişkilerini kesmemeye<br />
çalışıyor, özür olarak Macar kralının vaadini<br />
yerine getirip ordusuyla hareket etmediğini ekliyor<br />
<strong>ve</strong> papanın Macar kralını harekete geçme-<br />
133
Change language