tıklayınız - Türk Pediatrik Kardiyoloji ve Kalp Cerrahisi Derneği

178
TPB-11
DİLATE KARDİYOMİYOPATİ İLE İLİŞKİLİ İNTRAKARDİYAK TROMBÜSÜ ÖNLEMEK İÇİN,
PROFLAKTİK AMAÇLI ANTİAGREGAN/ANTİTROMBİK TEDAVİ NE ZAMAN VERİLMELİ?
AHMET İRDEM, OSMAN BAŞPINAR, MEHMET KERVANCIOĞLU, METİN KILINÇ
GAZİANTEP ÜNİVERSİTESİ TIP FAKÜLTESİ, GAZİANTEP
Amaç:
Dilate KMP’li olguların takibi, antikoagülan/antiagregan tedaviye yaklaşım ve
intrakardiyak trombüs gelişme sıklığının, ventrikül disfonksiyon ve dilatasyonu ile
ilişkisine dikkat çekmek istedik.
Gereç ve Yöntem:
Bu çalışmada Haziran 2004 ile Aralık 2011 tarihleri arasında kliniğimizde takip ettiğimiz
83 DKMP’li olgunun dosyaları geriye dönük olarak incelendi. İstatistiksel yöntem
olarak, ortalama +Standart Deviasyon, iki grubun karşılaştırılmasında nonparametrik
testlerden Mann-Whitney-U testi, PASW 18.0 (SPSS, Chicago, IL) kullanıldı.
Bulgular:
Toplam 83 olgu (42 erkek, 41 kız) DKMP tanısı ile takip edildi. Ortalama yaşları 3.9+5.2
yıl (1 ay-40 yaş) idi. DKMP’nin etyolojisinde 80 (%96.4) olgu idiyopatik, 2 (%2.4) olgu
kronik böbrek yetersizliği ve 1 (%1.2) olgu ise persistan junctional resiprokan taşikardi
vardı. 5 olguda (%6)intrakardiyak trombüs saptandı. Transtorasik ekokardiyografide
trombüslü olguların sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonu ortalama %35.2+2.7 (%32-
38), intrakardiyak trombüsü olmayan olguların ise ejeksiyon fraksiyonu ortalama
%34.7+11.1 (%10-55) (p=0.910) bulundu. İki grup arasında istatistiksel olarak anlamlı
fark saptanmadı.
Tartışma ve Sonuç:
Dilate kardiyomiyopatide, sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonu %30’un altına düştüğünde
rutin olarak, antiagregan dozda verilen asetilsalisilik asitin, intrakardiyak trombüsü
önlediği saptandı. İntrakardiyak trombüslü olgularımızın ejeksiyon fraksiyonları %30’un
üstünde olmasına rağmen trombüs görüldü. Bu nedenle proflaktik amaçlı verilen
antitrombotik/antiagregan ajanların başlama kriterlerinin yeniden gözden geçirilmesi
gerektiğini düşünüyoruz.