zbrodnia i kara.pdf

opatrznościowym, wolała nie zważać na te drobne niestosowności. Młodą dziewczynę
zdziwiły, a nawet przestraszyły pałające niesamowitym blaskiem oczy ich nowego
znajomego i opiekuna. Jakkolwiek nie była trwożliwa z natury, to jednak zmieszała się i
zlękła, i tylko nieograniczone zaufanie, którego nabrała do tego dziwnego człowieka pod
wpływem opowiadań Nastki, powstrzymało ją od ucieczki wraz z matką. Zdawała sobie
również sprawę z tego, że w tej chwili ucieczka nie była możliwa. W dziesięć minut później
uspokoiła się jednak zupełnie. Właściwością Razumichina było to, że niezależnie od
stanu, w jakim się znajdował, odkrywał bez reszty całą swą duszę, tak że każdy
dowiadywał się natychmiast, z kim ma do czynienia.
— Do gospodyni w żaden sposób nie może pani pój ść, to jest zupełnie głupi pomysł! —
gorączkowo przekonywał Pulcherię Aleksandro wnę. — Wprawdzie jest pani jego matką,
lecz mimo to, jeżeli pozostanie pani tutaj, doprowadzi go pani do pasji i diabeł wie, co z
tego wyniknie! A więc niech pani posłucha, co chcę zrobić: teraz zostanie przy nim
Nastka, ja zaś odprowadzę panie do hotelu, bo same nie możecie wyjść na ulicę, u nas w
Petersburgu jest pod tym względem... Zresztą, nie mówmy o tym!... Pobiegnę z powrotem
i za kwadrans, słowo honoru!, przyniosę paniom dokładne wiadomości, jak on się ma, czy
śpi, czy nie itd. Potem, niech pani tylko posłucha, potem pobiegnę szybko do mego domu,
mam tam gości, wszyscy pijani; zabiorę stamtąd Zosimowa — to jest ten lekarz, który go
leczy; znajduje się on wśród moich gości; nie jest jednak pijany, bo on nigdy się nie upija!
Zaciągnę go do Rodi, a zaraz potem przyjdę do pań; w ten sposób w ciągu godziny
otrzymacie panie dwa sprawozdania o stanie jego zdrowia, w tym jedno od lekarza, czy
rozumie pani? Od samego lekarza. To coś całkiem innego niż ode mnie! Gdyby jego stan
się pogorszył, to przysięgam, że przyprowadzę panią tu z powrotem, jeżeli jednak nastąpi
247
polepszenie, to może pani spać spokojnie. Ja sam jednak spędzę całą noc tutaj, w sieni;
Rodia nie dowie się o tym; co do Zosimowa zaś, to postaram się o nocleg dla niego u
gospodyni, abyśmy mieli go pod ręką. Bo kto mu jest teraz bardziej potrzebny: pani czy
lekarz? Lekarz jest potrzebniejszy, niewątpliwie, a więc niech pani idzie do domu! U
gospodyni nie może pani zostać; ja mógłbym, pani jednak nie może; nie wpuściłaby pani
w ogóle, ponieważ... no, bo jest dziwaczna... Jeśli jednak chce pani poznać przyczynę, to
polubiła mnie bardzo i byłaby natychmiast zazdrosna o Awdotię Romanownę, a i o panią
też... O Awdotię Romanownę na pewno; ma ona nieobliczalny charakter, zupełnie
nieobliczalny! Ja zresztą jestem również głupcem... jednak mniejsza o to. Chodźmy,
proszę pani! Czy ufa mi pani? Tak czy nie?
— Chodźmy, mamo — rzekła Dunia — zrobi na pewno to, co obiecał. Uratował już raz
życie Rodi. Jeśli lekarz zdecyduje się tu przenocować, to będzie z pewnością najlepsze
wyjście.
— Widzi pani, widzi pani... tak, pani mnie rozumie, ponieważ pani jest aniołem! — wołał
Razumichin w najwyższym uniesieniu. — Chodźmy zatem! Nastka, wracaj w te pędy na
górę, zostań przy nim ze światłem, za kwadrans wrócę...
Jakkolwiek Pulcheria Aleksandrowna nie była jeszcze całkiem przekonana, ale nie
sprzeciwiała się dłużej. Razumichin podał każdej z nich ramię i sprowadził je w dół po
schodach. Matka jednak miała pewne wątpliwości co do niego. „Jest roztropnym i
poczciwym młodym człowiekiem, ale czy będzie mógł dotrzymać danej obietnicy w takim
stanie, w jakim się znajduje?..."
— Widzę, że pani ma wątpliwości z powodu mego stanu!
— powiedział Razumichin, odgadując jej myśli. Stawiał przy tym tak olbrzymie kroki i
pędził tak szybko po chodniku, że obie panie nie mogły nadążyć, ale nie zważał na to
zupełnie.
— Głupstwo! To jest, chciałem powiedzieć, że jestem pijany, ale to jest zupełnie obojętne;
moja nietrzeźwość nie pochodzi
248