zbrodnia i kara.pdf

głównie na samym procesie dmuchania polegać miało wyzdrowienie i ratunek.
Raskolnikow milczał, zachowywał się biernie, mimo że czuł w sobie dosyć sił, żeby
siedzieć na kanapie bez pomocy i nie tylko władać rękami na tyle, żeby utrzymać łyżkę
czy filiżankę, ale prawdopodobnie nawet cho-
159
azic. Lecz jaKas aziwna, meomaize zwierzęca przeoiegiosc kazała mu ukrywać do czasu
swoje siły, przyczaić się, a nawet, jeśli to okaże się potrzebne, udawać, że nie bardzo
jeszcze rozumie, co się dookoła dzieje, by w ten sposób wysłuchać i wybadać, co tu
słychać. Jednakże nie mógł opanować swego wstrętu: przełknąwszy z dziesięć łyżeczek
herbaty, uwolnił naraz głowę, kapryśnie odepchnął łyżkę i znowu opadł na poduszkę. Pod
głową miał teraz prawdziwe poduszki, puchowe i czysto powleczone; zauważył to i dobrze
sobie zanotował.
— Przydałoby się, żeby Paszeńka dziś jeszcze przysłała nam konfitur malinowych, to
przyrządzimy mu napój — powiedział Razumichin, wracając na swoje miejsce i zabierając
się znowu do zupy i do piwa.
— A skąd ci weźmie malin? — zapytała Nastazja, trzymając na rozcapierzonych pięciu
palcach spodek i pociągając herbatę przez trzymaną w ustach kostkę cukru.
— Maliny, moja droga, dostaniesz w sklepiku. Muszę ci powiedzieć, Rodia, że miałem
całą historię. Kiedy w taki łajdacki sposób uciekłeś ode mnie i nie podałeś mi nawet
adresu, taka mnie złość wzięła, że postanowiłem odszukać cię i srodze ukarać. Tego
samego dnia zabrałem się do sprawy. Chodziłem, łaziłem, wypytywałem! Właśnie o tym
twoim mieszkaniu zupełnie zapomniałem; zresztą, nigdy go nie pamiętałem, bo go,
prawdę powiedziawszy, nie znałem. No, a co do poprzedniego mieszkania, pamiętałem
tylko, że było w pobliżu Pięciu Rogów1, w domu Charłamowa, ale w końcu okazało się, że
to wcale nie dom Charłamowa, ale Bucha, jak to człowiek czasem myli nazwiska!
Wściekle mnie to rozzłościło. Ze złości poszedłem nazajutrz do biura adresowego i
wyobraź sobie, że tam odnaleźli cię w dwie minuty. Jesteś tam zanotowany.
— Zanotowany?
1 Pięć Rogów (roś. Piat' Uglow) — obiegowa nazwa skrzyżowania prospektu
Zagorodnego z ulicami Łomonosowa, Rubinsteina i Rozjazdową.
160
— /\ pewnie. z,a 10 generam Rooieiowa w zaaen sposób przy mnie odnaleźć nie mogli.
Zresztą, nie chcę się długo rozwodzić. Krótko mówiąc, wpadłem tu jak bomba, w jednej
chwili dowiedziałem się o wszystkich twoich interesach; o wszystkich, bracie, co do
jednego, wszystko wiem; ona była świadkiem: i Nikodema Fomicza poznałem, i Ilję
Pietrowicza, i stróża, i pana Aleksandra Grigorjewicza Zamietowa, sekretarza tutejszego
cyrkułu, a wreszcie i Paszeńkę — to już był szczyt wszystkiego; ona była świadkiem...
— Ujeździł ją — mruknęła Nastazja, uśmiechając się chytrze.
— Niech pani włoży sobie cukier do herbaty, Nastazjo Nikiforowno.
— Achżeż ty, huncwocie jeden! — krzyknęła Nastazja i parsknęła śmiechem. — Przecież
ja jestem Pietrowna, a nie Nikiforowna — dodała, gdy się przestała śmiać.
— Bardzo mi przyjemnie. A więc, bracie, krótko mówiąc, początkowo chciałem wstrzyknąć
im tu wszędzie świeży prąd, żeby od razu wyplenić wszystkie przesądy, ale Paszeńka
zwyciężyła. Nigdy bym się, bracie, nie spodziewał, że ona taka... avenantei... co? Jak
myślisz?
Raskolnikow milczał, aczkolwiek ani na chwilę nie odrywał od niego swego trwożnego
spojrzenia i teraz również uporczywie wpatrywał się w Razumichina.
— O, nawet bardzo — ciągnął dalej Razumichin, nie przejmując się zupełnie jego
milczeniem i jak gdyby potwierdzając otrzymaną odpowiedź — i wszystko jest w
najlepszym porządku, pod każdym względem.
— Ale bestia! — wtrąciła znowu Nastazja, której rozmowa ta najwidoczniej sprawiała
niewymowną rozkosz.