Pyeslər - Azərbaycan Milli Kitabxanası

Xəlil(söz ağzından güclə çıxır). Niyə?
Ə d i l ə. Mən daha xəyanət etmək istəmirəm, Xəlil.
Pauza.
X ə l i l. Əgər, əgər sən mənə... xəyanət etmisənsə, mən.. mən bunun üstündən keçərəm...
Ə d i l ə. Burax bu boş sözləri, sən Allah, yekə kişisən.
Kiçik pauza.
Mən özümə xəyanət etmək istəmirəm, başa düşürsənmi, özümə. Daha bu cür yaşamaq
mümkün deyil, Xəlil, mən səni istəməsəydim, qətiyyən sevmədiyim bir halda, nə üçün biz səhərdənaxşama
kimi bir yerdə olmalıyıq, bir-birimizi aldatmalıyıq, yalandan bir-birimizin üzünə
gülməliyik?
X ə l i l (güclə). Biz yox, mamoçka, sən... sən...
Ə d i l ə. Mən daha bunu istəmirəm, Xəlil, mən daha istəmirəm. Biz ayrılmalıyıq. Heç olmasa,
bir balaca mənəvi hüququmuz olsun deyə, ayrılmalıyıq. Sən də bunu ürəyinə salma, Xəlil.
X ə l i l. Necə salmayım?.. Necə salmayım... (Isterik) Bəs sən... Bəs sən niyə mənə ərə
gəlirdin, indi də məni bədbəxt edirsən? Niyə?
Ə d i l ə. Sən mənim kimisini həmişə ala bilərsən, Xəlil. Ər həsrətində olan otuz yaşlı Ədilələr
çoxdur.
X ə l i l. Ala bilmərəm, çünki üç ildən sonra məni atıb gedəcək.
Ə d i l ə. Məsələ səndə deyil, Xəlil. Məsələ ancaq səndə deyil.
X ə l i l. Mən sənə nə pislik etmişəm, mamoçka?.. Həmişə qayğına qalmışam, həmişə sənin
barəndə fikirləşmişəm, həmişə sənin dediyin kimi oturub-durmuşam... Bir dəfə aramızda söz
olmayıb, mamoçka, indi niyə belə edirsən?.. Axı... axı, mən yazıq neyləyim? (Gəlib onun əlindən
tutur.) Necə şərait deyirsən, sənin üçün yaradaram, Ədiləcan, necə şərait deyirsən. Hər şey alaram
səninçün, nə deyirsən eləyərəm. Bax... bax... (Əlini pencəyinin döş cibinə salıb bir kitabça çıxarır.)
Bax, Ədiləcan, sənin heç bundan xəbərin yoxdur, sənə deməmişəm bunu indiyə qədər, gizlətmişəm
hamıdan... Bax, əmanət kassasında düz üç yüz min pulum var, Ədiləcan, düz üç yüz min manat...
bütün ömrüm boyu xırda-xırda yığmışam, hamısını sənə xərcləyərəm, hamısını. Al, istəyirsən al,
indidən verim sənə, al qoy öz çamadanına.
Xəlil kitabçanı Ədiləyə vermək istəyir. Ədilə onun qolunu itələyir, kitabça yerə düşür.
Ə d i l ə. Burax əlimi, Xəlil, burax. Daha danışma. Sən danışdıqca alçalırsan. (Əlini Xəlilin
əlindən çəkmək istəyir.)
X ə l i l. Yox. Qoymaram səni gedəsən. Qoymaram. Bəs mən? Bəs mən başıbatmış neyləyim?
Bəlkə... bəlkə başqa bir adam var?
Ə d i l ə. Bəsdir dedim. (Əlini dartıb Xəlilin əlindən çıxarır.)
X ə l i l. Mən hər şeyə razıyam, Ədiləcan, vallah, hər şeyə razıyam... Istəyirsən... istəyirsən
həftədə iki gün evə gəlmə... (Ədilənin əlindən tutmaq istəyir yenə.)
Ə d i l ə (ikrahdan boğularaq). Burax məni. Burax...
Xəlil Ədiləni buraxmaq istəmir. Ədilə onu itələyir. Xəlil daldala
gedərək divanda oturur. Ədilə çamadanını götürüb iri addımlarla səhnədən
çıxır. Xəlil başını divanın arxasına dayayaraq gözlərini yumur.
120