Pyeslər - Azərbaycan Milli Kitabxanası

Xanım arvadın üzərinə düşür.
X a n ı m a r v a d (qızların qarşısında dayanaraq Ədiləyə). Ay qız, indi də uşağı tovlayıb
sirkə gətirirsən? Elə bilirsən, xəbər tutmayacaqdım mən?! Nə ifritəsən, ağəz, sən?! Hə də, əlbəttə,
anası gəzən ağacları balası budaq-budaq gəzər də!.. Həyasız!..
Ədilə ağlaya-ağlaya qaçıb səhnədən çıxır.
X a n ı m a r v a d (Qocaya). Gəl, gəl, düş qabağıma!
Xanım arvadla başını aşağı sallamış Qoca irəlidə, Ələkbər də onların ardınca uzaqlaşırlar.
Işıq yalnız Müəllifin üzərinə düşür.
M ü ə l l i f. Həmin axşam, kimsəsiz, yad bir küçədə Qocayla Xanım xalanın ardınca
addımlayırdım. Heç nə fikirləşmirdim. Elə bil, mənim üçün hər şey yox olmuşdu... Qoca özünü
saxlaya bilməyib mənə tərəf baxdı. Mən isə ona baxmadım. Mən, əslində, Xanım xaladan yox,
Qocadan incimişdim...
Pauza.
O ki, qaldı sirkə, Qoca ilə mən bir də heç vaxt sirkə getmədik...
İ ş ı q s ö n ü r.
BEŞİNCİ ŞƏKİL
M ü ə l l i f, S ə f u r ə x a l a, M ə ş ə d i x a n ı m, F i r u z ə x a l a, S o n a, X a n ı m a r v a d, Ş ö v k ə t.
Ələkbərgilin evi. Günorta.
Işıq, əvvəlki şəkildə olduğu kimi, yalnız Müəllifin üzərinə düşüb.
M ü ə l l i f. Müharibə başlamazdan əvvəl, məhəllənin arvadları, hərə öz ununu, yağını, başqa
azuqəsini götürüb, tez-tez bizim evə yığışardı. Ona görə bizim evə yığışardılar ki, atam çox zaman
səfərdə olardı, məhəllə arvadları da bizdə rahat əyləşib düşbərə, qutab, xüsusən Novruz bayramı
qabağı şəkərbura, paxlava, qoğal bişirə-bişirə söhbət edərdilər.
Səhnə işıqlanır.
S ə f u r ə x a l a. Eh, elə yerlər var dünyada ki, oralarda elə dağlar var ki, nə deyim... Eynulla
deyir ki, o dağlarda buz kimi bulaqlar var, ağəz, bir parç götürüb içirsən, adamın bütün dərdinisərini
aparır.
M ə ş ə d i x a n ı m. Mənə lazımdı o bir parç su, çəkim başıma, bəlkə mən də, bir gün görüm.
Var elə yerlər, əlbəttə var, nöşün yoxdu?..
F i r u z ə x a l a. Hafiz deyir, Moskvada indi elə evlər tikirlər ki, day pilləkənləri piyada
çıxmırsan. Minirsən maşına, qaldırır səni yuxarı, özü də, pulsuz e, ağəz...
M ə ş ə d i x a n ı m. Eh, hər şey asılıdı onnan ki, harda səninçün yaxşı keçir. Harda yaxşı
keçir səninçün, ora da yaxçı yerdi...
S o n a. Eh... Ağakərim Rusetin şəhərlərinnən, kəndlərinnən elə şeylər danışır ki, vallah, mən
lap məəttəl qalıram! Deyir ki...
X a n ı m a r v a d. Ayıb döyül sizə? Nöş naşükürlük edirsüz? Nöş şaddığıvuza şıllaq atursuz?
Nöş deyinirsüz, ağəz? Bura nöş bələnçinə pis olub sizinçün? Böyütmürsüz uşaqlarıvuzu? Yeməyə
çörək tapmursuz, ağəz? Day nöş pis oldu buralar? Hə?..
350