Pyeslər - Azərbaycan Milli Kitabxanası

Vera Nikolayevna. Mənə bir azərbaycanlı redaktor lazımdı ki, aksentimə fikir versin. Bəlkə o
qonşumuz kişini, Əsədullanı çağıraq?
I v a n I v a n o v i ç. Vera! Sən də həmişə elə adamlar tapırsan ki!.. O şorgözün biridi!
Görmürsən sənə necə baxır, elə bil, ac pişik balığa baxır!
V e r a N i k o l a y e v n a (nazlana-nazlana). Nə olsun? Baxsın də! Bilir nəyə baxır!
I v a n I v a n o v i ç. Vera-a-a!
Pauza.
Özü də qızını Əhməd bəyə sırımaq istəyir!
V e r a N i k o l a y e v n a (əsəbi). Oy, neqodyay!.. Iştahına bir bax e! Sənin kimi
mədəniyyətsizlərin yeridi Fransa?! Özün də milyoner adamsan, bizim kimi gündə kartoşka yemirsən
ki, Fransaya getmək istəyirsən?! Yaxşı! Baxarıq! (Yeni bir ilhamla) Man sizin o tamiz, o şəfaf
qozunuza baxarkən... e-e-e... gö-zü-nü-zə baxarkan öz nakam taleyimi bilsaz na kadar darindan dark
ediram! Ax, Axmed bek! Manim... e-e-e... Odinokiy – qarib. Ax, Axmed bek! Manim qarib konlum
yaqin ki, bir da xeç zaman qulmayadjak!
Ivan Ivanoviç(tavadakı kartofu qarışdıra-qarışdıra). Bravo! Püf!.. Bravo!..
Vera Nikolayevna. Ax, Axmed bek!.. (Xəyala dalaraq) Fransa!.. Monpartr!.. Monparnas!..
Sena!.. Villa!.. Gecə!.. Yalnız tarşer yanır!..
I v a n I v a n o v i ç. Ah, Vera!.. Hər tərəf sakitlik!.. Perestroyka yox!.. Qorbaçov yox!..
Qurultaylar yox!.. Sessiyalar yox!.. Xalq deputatları yox!.. (Tavadakı kartof yanmaq üzrədir və onu
o gözəl xəyal aləmindən yenə də qaz plitəsinin yanına gətirir.) Püf! (Tavadakı kartofu qarışdırır.)
Püf!..
Vera Nikolayevna. Nikolay Petroviçi yox, amma Viktor Aleksandroviçi də Parisə
çağıracağam... Bəlkə, hələ bilmirəm, bəlkə Pyotr Matveyeviçi də çağırdım.
I v a n I v a n o v i ç. Vera! Bəsdir!
Vera Nikolayevna. Nə bəsdir? Eqoist!.. Onlar bəyəm mənim ərim olmayıblar?
I v a n I v a n o v i ç. Nə olsun olublar? Biz orda bir yerdə nə eləyəcəyik, hə?
Vera Nikolayevna. Nə olar? Fransadı da!..
I v a n I v a n o v i ç (daha özünü saxlaya bilməyib, əlindəki qaşığı tavanın içinə çırpır).
Axmağın biri, axmaq!
V e r a N i k o l a y e v n a (qışqırır). Axmaq özünsən!
Ivan Ivanoviç(qışqırır). Təqsir məndədi ki, sənin kimi ifritəyə kartoşka qızardıram! (Daha
bərkdən qışqırır.) Istəmirəm!.. Semiçka yağı ilə kartoşkanın iyi məni öldürür!..
V e r a N i k o l a y e v n a (qışqırır). Sənə o da azdı.
Ivan Ivanoviç(qışqırır). Yandıracağam bunu! (Tavanın altında yanan qazı artırır.) Qoy
yansın!.. Neqodyayka!
V e r a N i k o l a y e v n a (qışqırır). Tı sam neqodyay!
İ ş ı q s ö n ü r.
ON BİRİNCİ ŞƏKİL
Bəbirzadələrin evi. Əsədulla, Firəngiz xanım, Züleyxa.
Ə s ə d u l l a (Züleyxaya). Nə yaxşı oldu, özün də gəldün çıxdun! Qızım, Züleyxa, çox vacib
bir söhbətimiz var sənünlə. (Firəngiz xanıma) Sən başla.
F i r ə n g i z x a n ı m. Mən bacaran şey deyil bu, özün başla.
Z ü l e y x a. Yenə nə olub?
Ə s ə d u l l a. Heç nə. Nə olacaq? Xeyirdü!
146