Pyeslər - Azərbaycan Milli Kitabxanası

Ə d ə b i i ş ç i (boğazı halqada). Əlvida, dostlar!.. Məni bağışlayın!.. Bəlkə kiməsə bir
pisliyim dəyib... Bağışlayın məni!..
K a t i b ə (bərkdən zırıldaya-zırıldaya). Mən bağışlayıram..
Ə d ə b i i ş ç i. Siz, ey gözəl insanlar, salamat qalın, mən gedər oldum!..
S i y a s i i c m a l ç ı (tamaşaçılara). Yoxsa ki, mən bilmirəm bu komediyanı kim təşkil
edib?!. Yaxşı bilirəm!.. Lap yaxşı bilirəm!..
Ş ö b ə m ü d i r i (pəncərə tərəfə baxa-baxa öz-özünə). Az qalıb!.. Gələcəklər... Uçurlar!..
(Pıçıltı ilə.) Brın dır qar... Ar-ar!..
Ə d ə b i i ş ç i. Of!.. Mənim sinəmdə hələ nə qədər ülvi arzular var idi!.. Mən doğma
Azərbaycanımızın müstəqilliyi uğrunda mübarizəni sizə tapşırıb gedirəm!..
K a t i b ə (zırıldaya-zırıldaya). Getmə!..
S i y a s i i c m a l ç ı. Ay-hay!.. (Rişxəndlə öz-özünə) Gedir... (Ehtiyatla o tərəf-bu tərəfə
baxa-baxa yenə də öz-özünə) Məni aldatmaq olmaz!..
Ə d ə b i i ş ç i. Qoruyun Azərbaycanımızı!.. Qoruyun müstəqilliyimizi!.. Vətən şirin şeydir!..
(Ağlamsınır.)
M ə s u l k a t i b. Düzələcək!.. Qorxmayın, hər şey düzələcək, çətini ölənəcəndi!.. Sonra hər
şey düzələcək!..
Ş ö b ə m ü d i r i. Püf!.. Zalım oğlu elə iy verir, elə bil obşi vaqondu! Bu qədər içmək olar?!
Məsul katib. Bəs neyləyim, oğlum, Şöbə müdiri, mən də gedim özümü asım?
Ş ö b ə m ü d i r i. Eh... (Əlini yelləyərək yavaşdan) Onsuz da az qalıb! Gəlirlər!.. (Pəncərəyə
tərəf baxa-baxa pıçıldayır.) Ar-ar!.. Brın tır par mır qır-qır!..
Məsul katib. Nə?
Ş ö b ə m ü d i r i. Heç!.. Siz başa düşən şey deyil!.. (Öz-özünə yavaşdan) Bundan necə də
mənfi şüalar gəlir...
Ə d ə b i i ş ç i. Mən bütün insanları sevə-sevə gedirəm! Sizi də sevərək gedirəm! Mən arzu
edirəm ki, siz millət vəkili olasız!
M ə s u l k a t i b (tamaşaçılara). Əlbəttə, bunun yerinə ordan yağlı bir erkək qoyun asılsaydı,
daha yaxşı olardı! Bu şərtlə ki, mənə də yarım kilo müftə ət verəydilər!
Ə d ə b i i ş ç i. Əlvida!..
P a n t e l e y m o n P o l i k a r p o v i ç. Ya eto uje videl! Raxmatlik moy sosed, Allax raxmat
versin, Mirza Mamed Kuli xan Tabrizi ozun bela pakonçil... Asdı ozun! (Əli ilə boğazını göstərir.)
Xırt! I net çeloveka!
K a t i b ə (qışqırır). Kömək edin! Öldürür özünü! Baş redaktoru çağırın! (Ədəbi işçiyə) Bir
dəqiqə, bir dəqiqə gözlə, xahiş edirəm, gedim tez Baş redaktoru çağırım!
Ə d ə b i i ş ç i. Yox! Həyatda məni daha heç nə saxlaya bilməz!
K a t i b ə (daha da bərkdən qışqırır). Vay!.. Kömək edin!..
B a ş r e d a k t o r (hövlnak səhnəyə daxil olaraq). Nə olub belə? Yenə nə baş verib? Bu nə
hay-küydü?
K a t i b ə. Özünü öldürür! Görmürsüz, asır özünü!
B a ş r e d a k t o r. Niyə?
Ə d ə b i i ş ç i. Mən öz məhəbbətimə qovuşa bilmirəm!
B a ş r e d a k t o r. Nə?
S i y a s i i c m a l ç ı (yavaşdan Baş redaktora). Hm... Mən bütün bu əhvalatlar barədə sizinlə
xüsusi söhbət edəcəyəm!
Ə d ə b i i ş ç i. Mənim üçün Sərvinazsız həyat yoxdu!
B a ş r e d a k t o r. Sərvinaz kimdi?
Ə d ə b i i ş ç i. Mənim məhəbbətim!
B a ş r e d a k t o r (dərindən ah çəkir). Vallah, billah, bunların işi Allaha qalıb! (Redaksiya
işçilərinə) Bəs, siz görmürdünüz ki, bu çıxıb ordan kəndir asır?
220