Pyeslər - Azərbaycan Milli Kitabxanası

K i ş i (ciddi). Daha bu olmadı, Vladimr Iliç! Indi nədən ehtiyat edirsiz? Daha gizli
fəaliyyətinizə, konsperasiyaya ehtiyac yoxdu! Biz indi sənin qurduğun ölkədə yaşayırıq!
A r v a d. Eh, getdi o ölkə!.. Ətin kilosu bir manat doxsan qəpik idi!
K i ş i. Xeyr! Sən bu sözlərə inanma, əziz Vladimir Iliç! Biz Stalini gorbagor elədik!
Xruşşovla qarğıdalı yığdıq və Amerikanı ötüb keçdik! Brejnevə, bax, bura qədər (Əli ilə qurşaqdan
aşağısını göstərir.) orden verdik! Sonra Qorbaçovla perestroyka elədik! Ah, Mişa!.. Mişa!.. O da
sənin kimi keçəldi!
D o s t (tamam bıkmış). Mən Lenin deyiləm!
A r v a d. Fikir verməyin...
K i ş i. Necə fikir verməyin? Necə mən Lenin deyiləm? Mən sənin Nadejda Konstantinovnaya
məhəbbətin haqqında poema yazıram! Krupskaya da səni sevirdi!
D o s t. Tamam, zavallı arkadaşım! Sən yorğunsan, get istirahət yap!
K i ş i. Nə istirahət, canım? Sizin kimi sevgililər haqqında poema yazarkən, mən gedib
istirahət edə bilərəm? Lenin bu otaqda, bax, burada dayanmışdı. (Göstərir.), Krupskaya da, bax,
burada dayanmışdı. (Göstərir.) Indiki kimi, gözlərimin qabağındadı!
A r v a d. Ay aman!..
K i ş i. Iyirmi ildən sonra yenidən görüşmüşdülər! Lenin deyirdi: «Gəlin biz yeni bir həyat
quraq!.. Biz öz məhəbbətimizin timsalında türk dünyasının ölməz ənənələrini yaşadaq!..» Krupskaya
da deyirdi: «Siz nə danışırsız? Mənim həyat yoldaşım var!..»
A r v a d. Gör gözünə nələr görünür e!..
K i ş i. Mən redaksiyalara gedib bu ülvi məhəbbət haqqında poemamı bütün ictimaiyyətə
bəyan edəcəyəm!
D o s t (həyəcanlı). Yox, lazım deyil!
K i ş i. Necə lazım deyil? Mən sizin məhəbbət dastanınızı yazmaya bilərəmmi? Bu əsərin adı
«Volodya və Nadya dastanı» olacaq! Qoy hamı Lenin ilə Krupskayanın, bax, buradakı bu ülvi
məhəbbətindən xəbər tutsun!
D o s t (həyəcanlı). Özünə başqa bir əyləncə tap!
K i ş i. Yox! Bu mümkün deyil!
A r v a d. Əşşi, qoyun yazsın, başı qarışsın də...
D o s t. Yox! Yox!
K i ş i. Əziz Lenin! Vladimir Iliç! Başa düşün, mən o poemanı yazmaya bilmərəm!
D o s t. Axı, nə üçün?
K i ş i. Çünki mən o poemaya görə qonorar alacağam! Sonra da o qonorarı verib (Əli ilə tavanı
göstərir.) evimizə lüstür alacam!
Pauza.
D o s t (tavana baxır). Sən... sən istirahət elə... O lüstürü mən alaram!
K i ş i. Mən büllur lüstür alacam!
D o s t. Əvət!.. Əvət!.. Mən məhəbbətə nankor ola bilmərəm!
A r v a d. Nə?
D o s t. Heç!.. Heç!..
K i ş i. Importnı!
D o s t. Əvət!.. Əvət!..
A r v a d. A-a-a!.. Siz nə əziyyət çəkirsiz?
D o s t. Biz dostuq! Xahiş edirəm bu hədiyyəni məndən qəbul edəsiniz!
A r v a d. Siz necə də dostunuzun qayğısına qalırsız! Onun istirahəti naminə belə bir hədiyyə
edirsiz!.. Çox sağ olun!..
D o s t. Bir şey deyil! Mən getdim lüstür almağa! (Səhnədən çıxır.)
275