Pyeslər - Azərbaycan Milli Kitabxanası

A r t i s t. Bəs, mənim ruhum bu məşəqqətlərə dözməyib, cənazəmdən...
M ü ə l l i f (pıçıltıyla). Cənazəmdən yox, cismimdən...
A r t i s t. ...ayrılsa sən özünü günahkar bilməzsənmi, Gülsevinc?!
Q a d ı n a r t i s t. Artıq yetər!
A r t i s t. Yox! Mən hamıdan, hətta özümdən belə gizlətdiyim həqiqətləri bütün çılpaqlığı ilə
sənin ayaqlarının altına atacağam!
C a v a n (özünü saxlaya bilmir). Bu nə gic-gic danışır, alə?
Gəlin (ətrafa boylanır). Yavaş ol... Sən heç nə başa düşmürsən!..
C a v a n. Ay-hay...
R e j i s s o r. Bezdarnı! Min dəfə demişəm ki, bir dizi üstə yerə çök, ikisiynən yox! Pozdu
mizanı!..
A r t i s t. O zaman sən dəhşətə gələcəksən, Gülsevinc!
B i r i n c i q ı z. Mən gülü buna verəcəyəm.
Ü ç ü n c ü q ı z. Buna niyə? Atama!
B i r i n c i q ı z. Yaxşı oynayır.
Ü ç ü n c ü q ı z. Atam yazmasaydı, bu nə oynayacaqdı?
D i r e k t o r. O Məmmədov deyil, gəldi oturdu Ibişin yerində?
R e j i s s o r. Tanımıram...
Pauza.
Öldürür e, öldürür tempi!..
A r t i s t. Axı, mən hər gün hamı ilə birgə olan, fəqət heç kimin olduğum kimi görmədiyi bir
adamam ki, sap-sarı uzanıb gedən səhra ənginlikləri içərisində tək-tənhayam!
M ü ə l l i f (pıçıltıyla). Düz dedi...
D i r e k t o r. Məmmədovdu...
R e j i s s o r. Mən tanımıram.
D i r e k t o r. Gedim görüşüm, yaxşı deyil. Sonra deyəcək ki, saymadılar...
K i ş i. Ayaqqabı day sıxmır ayağını?
A r v a d. Yadıma salma də!..
Q a d ı n a r t i s t. Mən vaxtıyla səni o səhrada görüb seçmişdim, Elmurad!.. Lakin taleyə bax
ki, seçdiyim mənim qəlbimə o al lalələrin kimsəsizliyini qismət etdi!..
C a v a n. Alə, bu nə lalə-lalə deyir? Lalə var indi?
G ə l i n. Bəsdi! Özünü apara bilmirsən!
C a v a n. Düz demirəm? Qızılgülün biri indi iyirmi beş manatadı bazarda!
G ə l i n. Dedim ki, bəsdi də!.. Qulaq as, gör necə sözlər deyirlər! Müəllif, ode, oturub o lojada.
Görürsən? Arxada, qıraqda...
C a v a n. O burnu görünən?
G ə l i n. Gör necə təvazökar adamdı!.. Özünü gözə soxmur...
C a v a n. Sən onu hardan tanıyırsan?
G ə l i n. Mən onuncu sinifdə oxuyanda bizim məktəbə görüşə gəlmişdi. Eh, gör necə adamlar
var dünyada!.. Oturub əsər yazır. Bax, bəxtəvər bu cür adamların arvadı...
C a v a n. Mənə atırsan?
G ə l i n. Sənə niyə atıram?
C a v a n. Nədi onun adı?
G ə l i n. Eşitmədin, Elmurad də! Yəni ki, bütün ellərin muradı!..
C a v a n. Yox e, o burnu görünənin adı? Bunu yazanın?
G ə l i n. Şey.. I-ı-ı... Şey... Qoy proqrama baxım... Hanı proqram? (Axtarır.)
A r t i s t. Sevincgül!
56