Pyeslər - Azərbaycan Milli Kitabxanası

Qadın bir küncdə oturub corab toxuyur və köhnə dəbli mebel elə bil ki, Nuh əyyamından qalıb və gözə
görünməyən hörümçək torları o mebeli bürüyüb – düzülmüş həmin otağın Qadınla üzbəüz o biri küncündə
paslanmış trubası divarın ortasından çıxmış köhnə kran var.
Qadın (corab toxuya-toxuya). Vermirlər, verməsinlər! Cəhənnəmə versinlər! Üç gündü əlimi
yumuram, üzümü yumuram. Yeziddilər də, yezid!
Pauza.
Qadın (corab toxuya-toxuya). Amma hünərin var supulu vermə! Vicdansızlar! Vermirlər,
verməyin! Sizin suyunuz heç mənə lazım deyil! Mən heç rəhmətlik atamdan, o boyda kişidən
minnət götürməmişəm, sizdən götürəcəm? (Bir anlıq toxumağına ara verib, əlini havada yelləyir.)
Ay-hay!.. Yezidsiz siz, yezid! (Yenə corab toxumağında davam edir və bu vaxt krandan səs gəlir.)
A-a-a... Deyəsən, vermək istəyirlər... Onsuz da, açıqdı kran. Özləri bilər. Verirlər versinlər,
vermirlər verməsinlər! Mən day qurtardım! Adam nə qədər su dərdi çəkər? Üç gündü əl-üzümü
yumuram! Əhməd Əli gəlmişdi, gördü də! Mənə nə var? Su gəlmişdi, mən də oturmuşdum, elə bil
ki, iki qaloş bir-biri ilə danışırdı. Biri deyirdi sən keç, o biri deyirdi, yox, sən keç. Mənə nə var ki?!
Özləri bilər! Hansı keçir, keçsin də, öz işləridi! (Krandan damcı-damcı su axmağa başlayır.) O-oo!..
Xoş gəlirsiz! Gözlərimiz aydın olsun! Bəxtəvər elədiz bizi! Ay-hay! Cəhənnəmə gəlirsiz! Gora
gəlirsiz! Elə bilirsiz duracağam? Yox! Onu görməyəcəksiz! Qurtardı! Mənimki məndə, sizinki
sizdə! (Eynəyinin qalın şüşəsi arxasından əlində toxuduğu coraba diqqətlə baxa-baxa) Bunnan
sonra birin də toxuyacağam. Sonra birini də. Sonra da hərəsini üç qış geyəcəm. Bu elədi doqquz qış.
Sonra da Allah kərimdi! Mənimki odu ki, həmişə doqquz qışın hazırlığın görüm. Onnan o tərəfi
düzələr! Nə var ki?! Çətini ölənəcəndi! Ölənnən sonra hər şey düzələcək! (Krandan axan su yavaşyavaş
çoxalır.) Qoy axsın! Nə qədər axır, axsın, durub bağlamayacağam! (Gülür.) Niyə bağlayıram
e?! Su aydınlıq deyil? Qoy axsın də! Nə qədər axır, axsın! Indiyə qədər vermirdilər. Üç gündü nə
əlimi yuya bilirdim, nə üzümü, hələ başqa şeyləri demirəm! Gəldi də, Əhməd Əli gəldi gördü göy
gözləriylə! Bağlamayacam kranı! Qoy axsın. Yezidlər! Suyu əsirgəyirlər adamdan! (Gülür.)
Amma... Amma həmişə on iki imama ağlayanda, gərək bir dəfə də yezidə ağlayasan də!..
(Qabağındakı kiçik qəzet mizinin üstündəki telefon zəng çalır. Hirslə dəstəyi götürür.) Bilirsən nə
var? Su aydınlıqdı, onda cala öz bağına! Bildin?! Maşallah, o boyda bağın var, səhər motoskletdə bu
başından çıxsan, axşam o başına güclə gedib çıxarsan! Mənə nə? (Dəstəyi aparatın üstünə atır.)
Xox! Qorxdum səndən! Su yaranıb axmağa, göz yaranıb baxmağa! Qoy axsın! Heç yerimdən
tərpənən də deyiləm! Bir dəfə, əlli il bundan qabaq, bağımızda balaca hamamımız vardı, orda
çimirdim. Bir də gördüm ki, qonşudakı oğlan dırmaşıb öz hasarlarına, hasarları bizim hamamın
böyründən keçirdi, hə, dırmaşıb hasara, boynunu uzadıb udquna-udquna hamamın yuxarısındakı
balaca pəncərədən mənə baxır. Onda da elə hirsim tutdu ki! Cin vurdu beynimə! Amma özümü o
yerə qoydum ki, guya, onu heç görmürəm. Həmişəkindən də iki dəfə artıq çimdim! O alçağın
acığına! O əzabı ki, o alçaq çəkdi, qışqırıq salıb onu qovsaydım, heç həmin əzabın yüzdə birini də
çəkməyəcəkdi! Ondan sonra görürdüm ki, gizlincə pusur məni, bütün işini-gücünü buraxıb avara
olub. Haçan ki, çimmək üçün hamama girirəm, dırmaşır hasarlarına. Hava da ki, isti, elə olurdu bir
gündə iki dəfə çimirdim, kefim istəyəndə, lap üç dəfə çimirdim. Axmaq oğlu, axmaq, lap ölürdü
ayaq üstündə! Soxulcan kimi, çöpə dönmüşdü! (Kranın suyu şırhaşır axmağa başlayır.) Yox e, yox!
Nə qədər axırsan ax! Yerimdən tərpəndi yoxdu! Əlli il bundan qabaq nənəm oxuyardı ki... Qoy
görüm necədi? Qoy görüm... (Bir anlıq əlini saxlayıb fikirləşir.) Su gəlir... Su gəlir... Necəydi?.. Hə!
Su gələr, axar, gedər,
Bəndləri yıxar, gedər.
Dünya bir akuşkadı,
Hər gələn baxar gedər...
77