Pyeslər - Azərbaycan Milli Kitabxanası

Ə d ə b i i ş ç i. Çünki bu yerdə söz acizdi! Mən bu dərdi sözlə deyə bilmərəm, gərək sazla
deyəm, sazla!
B a ş r e d a k t o r. Mən indi bu iki daşın arasında sazı hardan tapım verim sizə? (Öz-özünə,
əsəbi) Vallah, elə mənim də işim qalıb Allah ümidinə! Heç olmasa, bunu normal bir adam hesab
edirdim, bu da belə.. Bu cür necə işləmək olar? Bunlar necə insanlardı? Nə olub bunlara, ay Allah?
Niyə bu günə düşüb bunlar?
Panteleymon Polikarpoviç (bir anlıq romantik xatirələrə dalaraq öz-özünə). Eh... Manda
proşlı jiznda uşaq vaxtı qozal tar çalmaq vardı... (Cibindən çıxartdığı dəsmalla gözlərinin yaşını silir
və bərkdən burnunu təmizləyir.)
Ş ö b ə m ü d i r i (əli ilə Panteleymon Polikarpoviçi göstərərək, yavaşdan öz-özünə). Ən çox
mənfi şüalar, bax, bu adamdan gəlir!..
Ə d ə b i i ş ç i. Əlvida!..
K a t i b ə (qışqırır). Pojarnı!..
M ə s u l k a t i b. Dayan, oğlum, şair!.. (Baş redaktora işarə ilə) Bu kişi təkbaşına, minbir
əzab-əziyyətlə, qısa bir vaxtda bu redaksiyanı təsis etdi, bu çətin vaxtda bizə çörək verdi!.. Bütün
fikri-zikri xalqa xidmət etməkdi! Həyatı da, bu iki ayda bizim gözümüzün qabağındadı!.. Aydan arı,
sudan durudu!.. Mən otuz doqquz Baş redaktor görmüşəm, amma bu qədər təmənnasız işləyən,
millətə xeyir vermək istəyən, əlindən gələni əsirgəməyən...
B a ş r e d a k t o r (onun sözünü yarımçıq kəsərək). Lazım deyil...
M ə s u l k a t i b (sözünə davam edərək). ... əsirgəməyən, savadlı, dünyadan xəbərdar olan
Baş redaktor görməmişəm!
B a ş r e d a k t o r (çox ciddi). Sizdən çox xahiş edirəm! Belə sözlərə ehtiyac yoxdu!
M ə s u l k a t i b. Ay oğlum, Baş redaktor, mən dəvəsi ölmüş ərəbəm, hay-hayım gedib, vayvayım
qalıb, bəs mənim nə ehtiyacım var bu sözlərə? Mənfur sovet vaxtı deyil ki, yalandan
tərifləyim, ya da yalandan adamın üzünə durum... Indi demokratiyadı... Olanını deyirəm də!..
Ş ö b ə m ü d i r i (pəncərə tərəfə baxa-baxa öz-özünə). Deyəsən, başqa tərəfə döndülər...
(Pıçıltı ilə) Qud! Qud! Dır bir mır qor-qor? Aha!.. Aydındır!.. Deməli, hələlik planlar dəyişir. Əla!..
(Pıçıltı ilə) Fi qı tır!..
Ə d ə b i i ş ç i. Əlvida!..
K a t i b ə (bərkdən hönkürə-hönkürə). Qoymayın!.. Pojarnı!..
M ə s u l k a t i b (əsəbi halda ədəbi işçiyə). Heç olmasa, bu son məqamda mərifətin olsun!
Dayan, qoy mən danışım, sonra xoş getdin! (Baş redaktora) Bu, səhərdən axşamacan «Simuzər»
poemasını bərkdən oxuyur, düzdü, poema hələ yarımçıqdı, amma oradan belə məlum olur ki...
B a ş r e d a k t o r (onun sözünü kəsərək). Necə? Mən bundan əvvəlki ədəbi işçini güc-bəla
ilə işdən azad elədim ki, iş görmək əvəzinə boş-boş şerlər yazır. Indi bir həftədi bunu götürmüşəm
işə. Hörmətli ziyalılara müraciət etdim, bunu məsləhət gördülər, operativ jurnalistdi dedilər, indi bu
da şair çıxıb?
K a t i b ə (daha da bərkdən zırıldayır). Bəs, siz məhəbbəti nə bilirsiz?!
Panteleymon Polikarpoviç. Net, on ne şair! Nastoyaşi şer man qorsadar siza!
B a ş r e d a k t o r (Panteleymon Polikarpoviçə). Çto?
P a n t e l e y m o n P o l i k a r p o v i ç. Sami uvidete!..
Ə d ə b i i ş ç i. Əlvida!
M ə s u l k a t i b (qışqırır). Dayan! (Tələsik Baş redaktora) Deməli, belədi. (Barmağı ilə
Ədəbi işçini göstərir.) Bunun atası mənfur sovet vaxtı partokrat idi, sonra dönüb cəbhəçi olub. Qızın
atası, yəni Simuzərin atası əvvəlcə cəbhəçi olub, sonra keçib kommunistlərin tərəfinə. Indi birbirlərilə
düşməndilər... Xüsusən də gələcək qaynanası! (Ədəbi işçiyə) Hə, xudahafiz, day gedə
bilərsən!..
Ə d ə b i i ş ç i. Əlvida! Məni şəklimə baxıb xatırlamayın, xatırlayıb şəklimə baxın!..
222