Pyeslər - Azərbaycan Milli Kitabxanası

Z ü l e y x a. Allaha şükür! Dedim, yoxsa, xalqımızın bu ağır günündə yenə nəsə bir fəlakət
baş verib!
Ə s ə d u l l a. Yox, canım!.. Sən də yaman hər şeyi ürəyüvə salırsan a!..
F i r ə n g i z x a n ı m. Day demə!..
Züleyxa. Bəs mən nə edim? Mən də bu xalqın qızıyam, yoxsa yox? Öz elimin, obamın
qızıyam mən!
Ə s ə d u l l a. Əlbəttə!
Z ü l e y x a. Artıq rəfiqələrim də Qarabağa getməyə başlayıblar. Onları bir-bir cəbhəyə yola
salıram!
Ə s ə d u l l a. Yaxşı eləyirsən, qızım, yola sal! Sən də yola salmayanda, bəs, bu xalqın
övladlarını kim yola salacaq?! Yola sal, amma ürəyüvə salma!
Züleyxa. Eh, ata, bu ürək mənimki olsaydı, nə vardı ki! Bu ürək mənimki deyil, yox,
xalqımınkıdır!
Firəngiz xanım (ağlamsınır). Can bala!..
Ə s ə d u l l a (kövrəlmiş halda arvadına çımxırır). Yaxşı, bəsdi! (Zuleyxaya) Özün bilirsən ki,
mənim də ürəyim həmişə xalqımla bir vurur.
Züleyxa. Əlbəttə! Mən bunu hər yerdə deyirəm! Deyirəm ki, xalqıma xidmətdə atam mənim
üçün ən böyük nümunədir!
Ə s ə d u l l a. Yaxşı eləyirsən! Əhsən! Düz deyirsən!
Z ü l e y x a. Mən bu barədə müxbirlərə də demək istəyirəm. Istəyirəm qəzetlərdə intervülərim
çıxsın. Elə sözlər deyim ki, heç olmasa, xalqım bir az təskinlik tapsın. Ancaq yaxşı müxbir
tapmıram.
Ə s ə d u l l a. Tapmırsan, bəs mənə niyə demirsən? Bilirsən ki, mən xalqım üçün nə lazımdı
eləyərəm! Sabah müxbirlər gəlib taparlar səni! Ancaq, qızım, bir iş var də... Rəfiqələrüvü də yola
sal, müxbirlərə də nə deyirsən, de, ancaq özün çox dərinə getmə...
Z ü l e y x a. Onda bəs... Bəs bu işlərin axırı nə olacaq?
Ə s ə d u l l a. Day axırdı də, qızım, bəs axır necə olar? Iş də bundadı də! Söhbət də bundadı!
Xalqa canımız qurban! Ancaq gərək öz başımızın da çarəsini qılaq! (Firəngiz xanıma) Başla.
F i r ə n g i z x a n ı m. Yox, yox... Xörək-zad döyül ki, durum asım o saat! Mənim əlimdən
gələn iş deyil...
Ə s ə d u l l a (əlini yelləyir). Yaxşı. (Züleyxaya) Bilirsən ki, sən bizim gözümüzün ağı-qarası
bir dənəmizsən! Bütün bu cah-cəlal hamısı sənündü! Nə yığmışam, hamısı sənünçündü də. Özüm də
elə bilirdim ki, bu cah-cəlalı top vursan, dağılmaz! Amma indi baxıb görürəm ki, mən də elə o gədə
kimi, adı nədi onun?.. Şey...
F i r ə n g i z x a n ı m. Eynşteyn...
Əssədulla. Hə, onun kimi axmağın biriymişəm! Qurtarır hər şey! Bir ölkədə ki, pul qiymətdən
düşdü, pul kağıza dönməyə başladı, heç kim də ki, heç kimdən çəkinmədi, onda, deməli, axirətdi!
Indi rəfiqələrüvü yola salırsan cəbhəyə, sabah elə ola bilər ki, məcbur olub özün gedərsən!
F i r ə n g i z x a n ı m. Vay!.. Allah eləməsin!.. Sən də ağzını xeyirliyə aç də!..
Ə s ə d u l l a. Mənnəndi bəgəm?! Indi day heç kim heç kimin ağzına baxmır, hörmət-izzət
yox, pul da ki, qiymətdən düşür! Hərə öz hayındadı! Burdan baş götürüb çıxıb getmək lazımdı! Indi
bir fürsət düşüb!
Z ü l e y x a. Əhməd bəyi deyirsiz?
Firəngiz x a n ı m. Tanıyırsan?
Ə s ə d u l l a. Xəbərün var onnan?
Züleyxa. Əlbəttə, xəbərim var. (Gülümsəyir və romantikcəsinə) Bütün küçəmiz onnan
danışır... Çox simpatiçnidi...
Ə s ə d u l l a. Özü də milyoner! O da xalqımızın qeyrətli oğludu də! O boyda Fransadan
durub gəlib bura ki, millətin qızıynan evlənsin! Indi nə deyirsən, hə?
147