Pyeslər - Azərbaycan Milli Kitabxanası

M ü ə l l i f (pıçıltıyla). Gülsevinc...
A r t i s t. Dünyanı bürümüş mənəvi istibdad içində bir kimsəsiz insanı bağışlamaq bu qədərmi
iztirablıdır? (Bu dəfə bir ayağı ilə diz çökür.)
R e j i s s o r. Bax, belə!
Ü ç ü n c ü q ı z. Bu kimdi gəldi girdi lojaya?
I k i n c i q ı z. Deyəsən, buranın direktorudu.
Ü ç ü n c ü q ı z. Ata rayondan gələn qoyunları bunun evinə daşıyırdı?
I k i n c i q ı z. Bəsdi.
Ü ç ü n c ü q ı z. Nə bəsdi? Özümüz yeməyə ət tapmırıq, ata da rayondan qoyun alıb bunun
evinə daşıyırdı. Ona bax, atanın qabağını lap kəsdi, heç görünmür. Svoloç!
I k i n c i q ı z. Söyüş söymə!
Ü ç ü n c ü q ı z. Yaxşı eləyirəm!
I k i n c i q ı z. Ifritə!
Ü ç ü n c ü q ı z. Özünsən!
B i r i n c i q ı z. A-a-a...
Ü ç ü n c ü q ı z. Be-e-e...
R e j i s s o r. Bax, gör necə qaçdı Məmmədovdu-nədi, onun qabağına? (Yamsılayır.) «Gedim
görüşüm, yaxşı deyil...» Nə yaxşı deyil? Səni kimdi adam hesab eləyən? Səni adam hesab
eləsəydilər (əlini səhnəyə tərəf uzadır), belə pyaniskələrin əlində qalmazdıq! Gedib indi fürsət
tapacaq, nəsə bir şey xahiş eləyəcək!..
N a z i r m ü a v i n i. (gülür). Ibişdən muğayat ol a!..
D i r e k t o r (gülür). Bəs, necə? Görmürsüz tamaşaya qoydurdum əsərini?
M ü ə l l i f (arxadan). Mən onnan çox razıyam!
D i r e k t o r. Neçə il idi yatırdı bu əsərin, heç kim də yaxına buraxmırdı? Neçə il idi?
M ü ə l l i f. Düz on il...
D i r e k t o r. Bəs, de də, niyə demirsən?
M ü ə l l i f (tələsik). Dedim də, dedim. Mən sizdən çox razıyam!
N a z i r m ü a v i n i. Ay səni, Ibiş!.. (Başını yelləyib gülür.) Amma əla əsər yazmısan! Sən
arvaddan qorxmursan?
M ü ə l l i f. Arvaddan qorxmayan, kişi deyil!
N a z i r m ü a v i n i. Ba!.. (Bərkdən gülür.) Əla!
D i r e k t o r (gülür). Belə şeyləri yaz də! Yoxsa ki, lalə belə getdi, mən nə bilim nə?!
Q a d ı n a r t i s t. Yox, Elmurad, artıq hər şey əbədi bir keçmişdə qalmışdır!.. (Yavaşdan)
Buzxanadı... (Sol yarusdakı lojada dayanmış direktora ani nəzər salır.) Ona bax!.. Qarnını verib
qabağa, heç nə vecinə deyil... Sənətdən başqa hər şeydən başı çıxır!..
G ə l i n. Sən görmədin proqramı?
C a v a n. Yox.
G ə l i n (axtarır). Bəs hardadı?
A r t i s t. Mən keçmişin xatirələri ilə yaşaya bilmirəm, Gülsevinc! O xatirələr bəzən quduz
canavar kimi mənim boğazımdan yapışıb bütün varlığımı məhv edir! O xatirələr mənim səhvlərimi
bir rüzgar şiddətilə qəlbimə çırpır, məni... məni əbədi bir peşmançılığın mənhus bataqlığından
çıxmağa qoymur.
M ü ə l l i f (pıçıltıyla). Məndə heç bu yoxdu...
Ü ç ü n c ü q ı z (ağlayır). Qurban olum sənə, ata!.. Bunnan sonra köynəklərini özüm
yuyacağam, çay da dəmləyəcəyəm səninçün!..
B i r i n c i q ı z (saatına baxa-baxa). Bəlkə gülləri sən verəsən?
I k i n c i q ı z. Yaxşı deyil axı? Deyəcəklər ki, qızı atasına gül verir.
B i r i n c i q ı z. Kimdi e, burda sizi tanıyan?
Ü ç ü n c ü q ı z (acıqca). Niyə tanımırlar?
57