Pyeslər - Azərbaycan Milli Kitabxanası

Yenə səninlə atanın o söhbəti yadıma düşdü... Yadıma düşdü deyəndə, axır vaxtlar elə hey
fırlanır beynimdə... Qocalıram, ona görədi yəqin... Axır yaxınlaşır... Başlanğıcdan Sona gedən yol
lap qısalır... Hiss edirəm bunu... Ata onda yaman baxdı sənə... O katiblik söhbətini deyirəm... Sən
də... (gülümsəyir) sən də onu o saat başa düşdün.... Atanı çox istəyirdin sən... Bilirdin, lap yaxşı
bilirdin ki, onun içində eləcə bir şöhrət həsrəti var! O həsrət səni də maqnit kimi özünə çəkirdi...
Zəmanə, elə bil, genləri dəyişmişdi... Zəmanə təbiətin işlərinə qarışmışdı... O dəyişmiş genlər, o
günah, o gizli riyakarlıq nəsildən-nəsilə keçməyə başlamışdı...
G ə n c. Özünü təmizə çıxarıb, atanı günahlandırma! Ata başqa adam idi! Sənin tayın deyildi!
Günahlandırma atanı! (Qışqırır.) Eşitdin?!
A t a (qorxmuş). Onsuz da, məndə deyildi ki, günah... Vallah, məndə deyildi... Mən... mən o
cəmiyyətin bir üzvü idim... Nə olsun ki, səhərdən axşamacan əlyazmalarının içindəydim?.. Mən...
mən o cəmiyyətin yetişdirməsi idim... Və... və... heç kim bunu bilmirdi... qurban idim... O
cəmiyyətin yetişdirməsi və qurbanı!.. O hisslər məndən asılı deyildi... O cəmiyyətdə heç kim normal
alim olmayıb!.. Içimdəki o hisslərin sahibi mən deyildim, cəmiyyət idi...
K i ş i (pıçıltı ilə). Indi hər şeyi cəmiyyətin boynuna yıxmaq asandır!
Ata (daha artıq dərəcədə qorxmuş). Məndə işiniz yoxdu!.. Mənə toxunmayın!..
K i ş i (köks ötürür). Hə, əlbəttə, qorxaq idi yazıq...
Ata. Mənnik bir şey yoxdu... Mənnik bir şey yoxdu!.. Özünüz bilərsiz! Öz söhbətinizi özünüz
eləyin!
G ə n c (çılğın). Işin olmasın onda!
A t a. Hə! Hə! Məndə işiniz olmasın. Onsuz da, rahat yata bilmirəm...
K i ş i. Mənim nə işim var onda? Bir də ki... elə şeylər var, demək olmur...
U ş a q (hoppana-hoppana əlindəki qanlı ət tikəsini Kişinin ağzına dürtmək istəyir). Al! Ye
bunu! Ye!
Q a d ı n (əlindəki dəyənəyi Kişinin başına endirməyə çalışır). Qoy mən vurum! Qoy mən!
Mən!
Q o c a. Hə! Hə! Vur! Yaxşı vur! Ancaq əvvəlcə gözlərini! Gözlərini çıxart! (Barmağını Kişinin
gözlərinə soxmaq istəyir.) Dayan! Dayan, bu saat!
U ş a q. Al! Al! Ye!
K i ş i (ağzı, sifəti qana bulaşmış halda qışqırır). Buraxın! Buraxın məni!
Gənc qadın (həyəcanla). Əl dəyməyin! Buraxın onu!
K i ş i (tənəylə). Hardaydın, bəs? Görmürsən?! Bəs, hardaydın?!
G ə n c. Bu kimdi?
K i ş i. Sən tanımırsan.
Q o c a. Gözünü! Gözünü!
U ş a q. Yox, qoy bunu yesin! Qoy yesin bunu!
Q a d ı n. Əvvəlcə qoy mən vurum!
U ş a q. Yox, qoy yesin bunu! Ye! Ye! (Hoppana-hoppana əlindəki qanlı ət parçasını o
birilərinin başının üstündən, əl-qolunun arasından Kişinin ağzına soxmaq istəyir.) Ye! Ye!
K i ş i (qana bulaşmış sifətini geri çəkə-çəkə). Buraxın məni! Buraxın!
Gənc qadın (həyəcanla, bir cidd-cəhdlə). Işiniz yoxdu onda! Onun təqsiri yoxdu! O yaxşı
adamdı! Onu məndən yaxşı tanıyan yoxdu! O bilə-bilə pislik eləməyib sizə!
Q a d ı n (Gənc qadını göstərərək). Bu ifritəyə baxın! Bilirsiz kimdi bu? Bunun (Kişini
göstərir.), bu alçağın məşuqəsidi! Bunun kabinetində qapını bağlayıb min oyundan çıxırdılar.
Camaat da qapının dalında növbəyə yığışıb qəbul gözləyirdi!
Q o c a (sözü hecalayaraq qışqırır). If-ri-tə! If-ri-tə!
U ş a q. If-ri- tə! If-ri-tə!
Gənc qadın. Yox! Yox! Işiniz yoxdu onda!
Q a d ı n (Gənc qadını göstərir). Bunu da vurun! Bunu da!
73