Pyeslər - Azərbaycan Milli Kitabxanası

B a l a k ə r i m, Ə l ə k b ə r, I b a d u l l a, F a t m a x a l a,
X a n ı m a r v a d, başqa məhəllə adamları.
Məhəllə. Günorta.
Ibadulla keflidir. Əlində balta var. Balakərim tütək çalır. Ələkbər, həmişəki kimi, onun yanında oturub. Xanım
arvad həyətdən keçir.
I b a d u l l a (onun ardınca). Hə, nə bilmisən sən nemesləri? O əclaf nemeslər mən ölüm, sən
öləsən bilmirlər e... Bir-bir çaxacaqlar gülləni o yaxbala oğlanlarıvun başına!
Ə l ə k b ə r (onun qabağına qaçaraq). Yalan deyirsən, köpəyoğlu!
I b a d u l l a. Köpəyoğlu sənin o həmşəri atondu! Onun da başına bir dənə güllə çaxacaqlar!
Ə l ə k b ə r. Yalan deyirsən! Yalan deyirsən!
Ibadulla səhnədən çıxır. Səhnə arxasından balta səsi gəlir, Arvadlar bir-bir evdən çıxırlar.
Ə l ə k b ə r. O neyniyir, Balakərim?
B a l a k ə r i m. Tut ağacını kəsir...
Ibadulla gəlir.
Pauza.
I b a d u l l a. Nə baxırsuz mənə, dəvə nalbəndə baxan kimi! Onu babam əkib, mən də kəsirəm,
sizə nə var?
Pauza.
Nə qalır ki, adama, bu tut ağacı da qalaydı. Ode, faşistlər oturublar Voronejdə, kef eliyirlər
özləriyçün zarazalar! Çünki bu dünya zaraza dünyadı! Adama qalan kəfəndi, o da məlum döyül,
qismət olacaq, ya yox?!
Ə l ə k b ə r (qışqırır). Sənə qismət olacaq!
Pauza.
I b a d u l l a. Elə bilirsüz mən əclafam, hə? (Ələkbərə) Bilirəm, otuz ildən sonra böyük kişi
olacaqsan. Onda da, yaduva düşəcək mənim bu ağacı kəsməyim, goruma söyəcəksən mənim. Bir
dənə zaraza vardı, deyəcəksən, Ibadullaydı o zarazanın adı, mələmizin tut ağacını kəsdi. Söy!
Sümüklərim çürümüş olacaq onda mənim!.. Ancaq bilməyəcəksüz ki, Ibadulla anası ölmüş, bu ağacı
kəsdi ki, odun eliyib aparıb satsın, balalarını dolandırsın... Bilməyəcəksüz ki, zaraza Ibadulla
döyüldü, dünyaydı zaraza... (Ağlayır.) Niyə bu zaraza dünyada adamlar adam oldu? Niyə pişiklər
adam olmadı?..
Səhnə qaranlıqlaşır. Ancaq Balakəriml ə Ələkbər görünürlər.
Ə l ə k b ə r. Balakərim, şairləri satmaq olar?
B a l a k ə r i m. Olar!
Birdən küt bir səs və qaranlıq içində qışqırıq eşidilir.
F a t m a x a l a n ı n s ə s i. Vay, evim yıxıldı!..
Səhnə işıqlaşır. Camaat həyəcan içində səhnənin arxasına qaçır.
369